گروه جامعه و اقتصاد «سدید»؛ «مارسی نیومن» [1] نویسنده کتاب «سیاست آموزش فلسطین به آمریکایی‌ها: پرداختن به استراتژی‌های آموزشی» [2] و عضو مؤسس کمپین آمریکاییِ تحریم علمی و فرهنگی اسرائیل (USACBI) در یادداشتی که وب‌سایت آمریکایی «Truthout» آن را منتشر کرده است به فشاری که حامیان فلسطین در دانشگاه‌های آمریکا به‌خاطر اعلام همبستگی با این ملت مظلوم متحمل می‌شوند، پرداخته است. به گفته او به دلیل فعالیت‌های گسترده حامیان رژیم صهیونیستی و تلفیق مخالفت با صهیونیسم با یهودستیزی، هر گونه مخالفت با جنایت‌های رژیم اسرائیل در غرب، مترادف با یهودستیزی تلقی می‌شود و به همین دلیل انجمن‌ها و نهادهای حامی ملت مظلوم فلسطین در جامعه علمی آمریکا به شدت تحت‌فشار و تهدید قرار دارند.
حمایت آکادمیک از یک نسل‌کشی!
بیانیه اسقف اعظم «دزموند توتو» [3] مبنی بر این که «اگر در شرایط بروز بی‌عدالتی، بی‌طرف باشید، طرف ستمگر را انتخاب کرده‌اید» نمی‌تواند برای لحظه‌ای که ما در آن هستیم، مناسب باشد. ما در زمانی زندگی می‌کنیم که از بی‌طرفی فراتر رفته است. لحظه‌ای که در آن نشریه آموزش عالی «کرونیکل» [4] مقاله‌ای را منتشر می‌کند که صراحتاً خواستار بی‌طرفی در رابطه با نسل‌کشی اسرائیل علیه غزه است تا مبادا آنها مجبور به بررسی زمینه تاریخی شوند، این اتفاق شوند چرا که در وهله اول، اسرائیل حمله کرده و حماس صرفاً مقاومت کرده است. در واقع، ما در لحظه‌ای هستیم که حمایت گستاخانه از جنگ همراه با نسل‌کشی توسط یک ستمگر، بدون هیچ تردیدی در افق‌های دانشگاهی، سیاسی و رسانه‌ای ما جریان دارد.
تماشای واکنش ایالات متحده و اروپا به حمله اخیر اسرائیل به غزه و لفاظی‌های آشکار رهبران اسرائیل راجع به نسل‌کشی، به‌وضوح نشان داده است که چه کسی واقعاً برای رسانه‌های خبری شرکت‌ها، دانشگاه‌ها و رهبران سیاسی در غرب اهمیت دارد.
کشورهایی که به وحشیگری‌های اسرائیل چراغ سبز نشان می‌دهند، در تشدید جنگ علیه غزه و البته کرانه باختری و خاموشی عمدی صدای فلسطینی‌ها در غرب مقصر هستند.
کشورهایی که به وحشیگری‌های اسرائیل چراغ سبز نشان می‌دهند، در تشدید جنگ علیه غزه و البته کرانه باختری و خاموشی عمدی صدای فلسطینی‌ها در غرب مقصر هستند. من در استفاده از کلمه نسل‌کشی تردیدی ندارم؛ زیرا می‌دانم که وقتی «رافائل لمکین» [5] این واژه را در سال ۱۹۴۴ تعریف کرد و چهار سال بعد سازمان ملل آن را به تصویب رساند، آنها قصد داشتند این جرم را برای هر گروهی از مردم که هدف قرار می‌گیرند، اعمال کنند. به طور مشابهی، در چارچوب حقوق بین‌الملل، جرم آپارتاید خیلی فراتر از کشور آفریقای جنوبی - جایی که از آن نشئت گرفته - قابل‌اجرا است؛ به همین دلیل در مورد اسرائیل نیز صدق می‌کند.
اسرائیل ستیزی یعنی یهودستیزی!
همان‌طور که «راز سگال» [6] استاد «مطالعات نسل‌کشی» در دانشگاه استکهلم بیان می‌کند، آنچه که طی دو هفته گذشته در غزه رخ داده، قطعاً نسل‌کشی است. بسیار مهم است که قوانین و چارچوب‌های بین‌المللی از زبانی استفاده کنند که امکان کاربرد گسترده را فراهم کند. متأسفانه، در مورد تعریف یهودستیزی در چند سال گذشته، چنین اتفاقی رخ نداده است. انجمن بین‌المللی یادبود هولوکاست (IHRA)، سازمانی که در پشت پرده برای تعریف یهودستیزی به صورت قانونی و جهانی تلاش می‌کند، درست تاکتیک مخالف را در پیش گرفته است. این نهاد به جای تعریف یهودستیزی، همان‌طور که فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد به عنوان «تعصب، خصومت، یا تبعیض نسبت به یهودیان به دلایل مذهبی، فرهنگی یا قومیتی» تعریف می‌کند، ۹ بار از اسرائیل نام می‌برد تا تأکید کند که یهودی‌ستیزی با انتقاد از اسرائیل مرتبط است. در نتیجه، تعریف این نهاد به طور گسترده پذیرفته شده است و به جای کمک به کالج‌ها، دولت‌ها یا سایر نهادهای بین‌المللی برای ردیابی یا محاکمه موارد یهودستیزی، حقوق بشر را نشانه می‌رود.
در واقع، به دلیل ترکیب و تلفیق ضدیت با صهیونیسم و یهودستیزی، افرادی که بیش از همه تحت‌تأثیر آن قرار گرفته‌اند، سازمان‌های همبستگی با فلسطین و اعضای آنها هستند، به‌ویژه کسانی که می‌خواهند آمریکایی‌ها را در مورد نکبت فلسطینی[7] آموزش دهند و کسانی که به طور فعال الگوی غیر خشونت آمیز آفریقای جنوبی علیه آپارتاید - مثل بایکوت یا تحریم‌ها علیه اسرائیل - را دنبال می‌کنند.
ما در زمانی زندگی می‌کنیم که حمایت گستاخانه از نسل‌کشی یک ستمگر، بدون هیچ تردیدی در راهبردهای دانشگاهی، سیاسی و رسانه‌ای کشورهای غربی در جریان است.
به عنوان یک استاد دانشگاه، من بخش اول زندگی حرفه‌ای خود را به عنوان یک استاد انگلیسی در دانشگاه قدس در اورشلیم، دانشگاه النجاه در نابلس، دانشگاه آمریکایی بیروت و دبیرستان «برومانا» در لبنان می‌گذراندم؛ بیشتر وقتم را صرف مشاوره به دانشجویان فلسطینی و لبنانی کردم.
من می‌دانم وقتی دانشجویان عرب من برای تحصیلات عالی به ایالات متحده و سایر کشورهای غربی می‌روند، چه اتفاقی می‌افتد. من از ناراحتی آنها در هنگام مواجهه با تهدیدات واقعی دانشجویان صهیونیست در محوطه دانشگاه و همچنین فضای اسلام‌هراسی - چه آنها مسلمان باشند و چه غیرمسلمان - خبر دارم و آن را درک می‌کنم. نگرانی من برای آسایش و آرامش آنها همچنان ادامه دارد؛ چه در خارج از کشور بمانند و چه پس از فارغ‌التحصیلی به خانه برگردند. این چیزی است که من در این لحظه دوباره احساس می‌کنم؛ وقتی که به داستان‌های آزار و اذیت آنها گوش می‌دهم، چیزی که نه تنها در فلسطین، بلکه در دانشگاه‌ها نیز آشکار می‌شود، این است که به‌عنوان یک یهودی آمریکایی - واقعیتی که نباید برای اثبات ادعای خود بیان کنم - می‌دانم که چگونه زبان یهودی‌ستیزی علیه بسیاری از دانشجویان عرب و مسلمان در ایالات متحده، به ویژه پس از حادثه ۱۱ سپتامبر، مورداستفاده قرار گرفته است.
اگر ریشه‌شناسی کلمه سامی را به عنوان قلب یهودستیزی قرار دهیم، متوجه می‌شویم که فقط یهودیان نیستند که تحت این عنوان قرار می‌گیرند. به تعریف این خانواده زبانی توجه کنید: «خانواده‌ای از زبان‌ها که عبری، آرامی، عربی، اتیوپی و آشوری باستان را نیز در بر می‌گیرد» اما پذیرش گسترده تعریف انجمن بین‌المللی یادبود هولوکاست (IHRA)، یهودستیزی در دانشگاه‌های آمریکا را همراه با خشونت بی‌نظیر و کنترل‌ناپذیری علیه فعالان همبستگی فلسطینی به راه انداخته است.
افزایش تهدیدها علیه دانشجویان حامی فلسطین
چنین رفتاری تقریباً همیشه در پی خشونت اسرائیل علیه فلسطینیان رخ می‌دهد. درست با شروع حمله اخیر اسرائیل، «اینا ورنیکوف» [8]، عضو شورای شهر نیویورک، فعالان همبستگی با فلسطین در کالج «بروکلین» را با اسلحه تهدید کرد. در دانشگاه کالیفرنیا[9] دانشجویان عدالت‌خواه حامی فلسطین نیز با موجی از تهدیدها مواجه شدند و در هاروارد، فعالان همبستگی با فلسطین احساس ناامنی می‌کنند؛ زیرا اطلاعات شخصی آنها به صورت عمومی منتشر شده است. در دانشگاه پنسیلوانیا، حامیان مالی دانشگاه تهدید کرده‌اند که بودجه را کاهش خواهند داد؛ زیرا جشنواره ادبیات داستانی فلسطین در محوطه دانشگاه آنها برگزار شده است. در دانشگاه کلمبیا، پروفسور «جوزف مساد» [10] بار دیگر به دلیل نوشتن در مورد تاریخ فلسطینیان، مورد تهدید قرار گرفته است. در همین حال، یک پسر شش‌ساله فلسطینی - آمریکایی به نام «وادیا الفیومه» [11]، در ۱۴ اکتبر در حومه شیکاگو به قتل رسید، زیرا صاحبخانه‌اش توسط رسانه‌های اسلام هراس تحریک و عصبانی شده بود.
در میان این داستان‌ها که فلسطینی‌ها، اعراب و مسلمانان مورد آزار و اذیت و حمله قرار می‌گیرند، به نوعی اساتید و دانشجویان یهودی نیز درباره امنیت خود نگران شده‌اند. آنها فکر می‌کنند که فقط از دانش‌آموزان یهودی باید محافظت شود، فقط دانش‌آموزان یهودی مجبور به سکوت می‌شوند و در نهایت آنها فکر می‌کنند که فلسطینی‌ها با چنین تهدیدی در دانشگاه‌ها مواجه نیستند.
همان‌طور که راز سگال، استاد «مطالعات نسل‌کشی» در دانشگاه استکهلم بیان می‌کند، آنچه که طی دو هفته گذشته در غزه رخ‌داده، قطعاً نسل‌کشی است.
بنابراین، وقتی پرسیدم که چرا انجمن مشاوران آموزشی مستقل (IECA)، بیانیه‌ای را تنها در حمایت از دانشجویان یهودی تهیه کرده است، من با خصومت زیادی مواجه شدم. در بیانیه اصلی این انجمن آمده است: «ما با وحشت و اندوه شاهد اقدامات خشونت‌آمیز غیر قابل توصیفی هستیم که در حال رخ‌دادن در خاورمیانه است. علاوه بر این، اقداماتی در داخل و خارج از دانشگاه‌ها در روزهای اخیر، تاریخ دردناک یهودی‌ستیزی را دوباره زنده کرده است. ما عمیق‌ترین همدردی و حمایت خود را از کسانی که آسیب دیده‌اند و همه کسانی که تحت‌تأثیر قرار گرفته‌اند - به ویژه اعضای یهودی ما - دانشجویان وحشت‌زده در دانشگاه‌ها، و کسانی که ارتباط مستقیمی با منطقه دارند، اعلام می‌کنیم.»
ضمیمه بیانیه آنها فهرستی از منابع صهیونیستی از جمله «سازمان بین‌المللی هیلل» [12] و «انجمن ضد افترا» [13] (ADL) بود. هیچ کلمه مبنی بر حمایت یا منبعی برای همکارانی که ممکن است بخواهند بفهمند و یاد بگیرند که چگونه می‌توانند از دانشجویان فلسطینی، عرب یا مسلمان خود حمایت کنند، در این اطلاعیه وجود نداشت.
من در زیر رگباری از اتهامات، حجم نگران‌کننده‌تری از ایمیل‌های اسرائیلی را در صندوق پستی خود دریافت کرده‌ام. آنها نمی‌دانند که روش‌های مورداستفاده توسط سازمان‌هایی مانند انجمن ضد افترا، نه‌تنها از نظر جعل داده‌ها، بلکه از نظر تلفیق ضدیت با صهیونیسم و یهودستیزی تا چه حد ناقص هستند. در واقع آنها در عجله خود برای حمایت از اسرائیل، نسبت به چگونگی تلفیق قوم یهود و اسرائیل که جوهره یهودستیزی را تشکیل می‌دهد غافل هستند.
این مسئله من را به یک سؤال کلیدی می‌کشاند: دانشجویان یهودی در محوطه دانشگاه باید از چه چیزی محافظت شوند؟ آنها باید از شنیدن حقیقت در مورد زمینه‌های سازنده جنگ همراه با نسل‌کشی اخیر محافظت شوند؟ یا از شنیدن آپارتاید اسرائیل؟ یا در مورد روز نکبت و پاک‌سازی قومی اسرائیل که از قبل از سال ۱۹۴۸ تا کنون بی‌وقفه ادامه داشته است؟ لابد آنها باید نسبت به محاصره مداوم غزه توسط اسرائیل که جمعیت بیش از دو میلیون نفری آن را بیش از ۱۸ سال در بزرگ‌ترین زندان روباز جهان گروگان نگه داشته است، محافظت شوند؟
در دانشگاه هاروارد، فعالان همبستگی با فلسطین احساس ناامنی می‌کنند؛ زیرا اطلاعات شخصی آنها به صورت عمومی منتشر شده است.
«سارا شولمن» [14]، به عنوان یک رمان‌نویس به ما یادآوری می‌کند که وقتی می‌ترسیم گذشته‌مان را بررسی کنیم یا وقتی که آن را پاک می‌کنیم چه اتفاقی می‌افتد. وی می‌گوید: «ریشه این پاک‌شدن، اصرار فزاینده بر این است که درک تاریخ، نگاه‌کردن به ترتیب رویدادها و پیامدهای اقدامات قبلی برای درک اینکه چرا این لحظه فعلی وجود دارد، به نوعی زمان حال را تأیید می‌کند. توضیحات، بهانه نیستند؛ آنها روشنگری هستند که آینده را می‌سازند؛ اما مشکل درک اینکه چگونه به جایی که هستیم رسیدیم این است که می‌توانیم در آن دخیل باشیم؛ اما قربانیان بی‌گناه نمی‌توانند هیچ مسئولیتی در ایجاد لحظه داشته باشند.»
با این حال، تنها دانشجویان یهودی در دانشگاه که به دلیل استفاده از تعریف انجمن بین‌المللی یادبود هولوکاست (IHRA) از یهودستیزی، مرتباً با اسرائیلی‌ها ترکیب می‌شوند، قربانیان بی‌گناه تصور می‌شوند! متأسفانه ما حاضر نیستیم با فلسطینی‌های غزه و کرانه باختری که هر روز با تروریسم استعمارگران اسرائیلی و ارتش آنها مواجه هستند، همدلی کنیم.
توصیه می‌کنم با پیروی از مدل‌های دیگر به این موضوع متفاوت مواجه شویم. مشاوران کالج و سایر مربیان می‌توانند به سازمان‌هایی مانند انجمن دانشجویان حقوق یهودی (CUNY)نگاه کنند. این نشان می‌دهد که وقتی خودتان را برای درک دیدگاه‌هایی غیر از دیدگاه خودتان آماده می‌کنید، چه چیزی ممکن است اتفاق بیفتد. همچنین نشان‌دهنده قدرت عمیق حقیقت و همبستگی در مواجهه با فریب و تبلیغات در اطراف ما است. انجمن صدای یهودی برای صلح، در بیانیه خود علیه حمله اسرائیل، زمینه تاریخی را نیز محور قرار داده است. در بیانیه آنها آمده است: «دولت اسرائیل ممکن است به تازگی اعلام جنگ کرده باشد، اما جنگ آن با فلسطینی‌ها از ۷۵ سال پیش آغاز شده است. آپارتاید و اشغالگری اسرائیل و همدستی آمریکا در این ظلم، منشأ همه این خشونت‌ها است.»
در دانشگاه پنسیلوانیا، حامیان مالی دانشگاه تهدید کرده‌اند که بودجه را کاهش خواهند داد؛ زیرا جشنواره ادبیات داستانی فلسطین در محوطه این دانشگاه برگزار شده است.
۷۵ سال اشغالگری و پاک‌سازی قومی
فلسطینی‌ها بیش از ۷۵ سال است که با خشونت و پاک‌سازی قومی یک دولت استعمارگر مواجه بوده‌اند؛ واقعیتی که افراد بسیار کمی در دانشگاه آن را آموخته‌اند. این تاریخ و کم‌رنگ بودن آن در زمان حال، نشان می‌دهد که ما درس «دیگر هرگز» را از هولوکاست نازی‌ها نیاموخته‌ایم. اگر این کار را می‌کردیم، زمانی که دانشگاه پیش‌گام فلسطین یعنی «بیرزیت» [15] در رام‌الله، از جامعه دانشگاهی سراسر جهان می‌خواست که «در مورد نسل‌کشی سکوت نکنند»، ما درست عمل می‌کردیم. در بیانیه این دانشگاه فلسطینی آمده است: «دانشگاه بیرزیت از جامعه علمی، اتحادیه‌ها و دانشجویان بین‌المللی می‌خواهد تا به وظیفه فکری و علمی خود در جستجوی حقیقت، حفظ فاصله انتقادی خود با تبلیغات تحت حمایت دولت، عمل کرده و عاملان نسل‌کشی و همدستان آنها را پاسخگو کنند.»
ما باید طوری عمل کنیم که انگار از گذشته خود درس گرفته ایم و می‌توانیم جهانی را تصور کنیم که در آن رفاه بشریت اهمیت دارد.
[1] . Marcy Newman
[2] . The Politics of Teaching Palestine to Americans: Addressing Pedagogical Strategies
[3] . Desmond Tutu
[4] . Chronicle of Higher Education
[5] . Raphäel Lemkin
[6] . Raz Segal
[7] . ۱۴ می ۱۹۴۸ به عنوان روز نکبت شناخته می‌شود. در این روز، رژیم صهیونیستی تأسیس گردید و به واسطه ظلم صهیونیست‌ها، صدها هزار فلسطینی آواره و کشته شدند.
[8] . Inna Vernikov
[9] . The University of California, Los Angeles
[10] . Joseph Massad
[11] . Wadea Al-Fayoume
[12] . Hillel International
[13] . Anti-Defamation League (ADL)
[14] . Sarah Schulman
[15] . Birzeit
/ انتهای پیام/
