به گزارش«سدید»؛ باور بسیاری از مردم حتی افراد مقید به شرکت در مراسم مذهبی این است که این مراسم صرفا توجه و عرض ارادتی به اهل‌بیت (ع) است و آن را نوعی رفتار عاطفی و هیجانی و نه حتی تحولی، تلقی می‌کنند؛ درحالی‌که حضور در آیین‌های معنوی علاوه بر عرض توجه وارادت به اهل‌بیت (ع)، به اقتضای معنویت حاکم بر این نوع محافل و به سبب تحول شناختی در خصوص باور انسان به حقایق زندگی برگرفته از کلام عترت هم در ایجاد و نهادینه‌سازی باور‌های دینی و هم در اصلاح سبک زندگی دینی تأثیری بس شگرف‌دارد.
آیین‌های مذهبی به حیث معنوی و اجتماعی، در تحول قلبی و شناختی و در برقراری زندگی متعادل و متعالی، ظرفیت بسیاری دارند. به‌لحاظ خانوادگی نیز مادر نقش بسیار مهمی در تربیت معنوی و خودساختگی روانی و شخصیتی فرزندان دارد؛ بنابراین همین که مادران بتوانند در راستای تربیت روانی و معنوی فرزندان از ظرفیت مراسم مذهبی بهره‌برداری کنند، این خود مؤثرترین نقشی است که می‌توانند ایفا کنند. بدون شک مدیریت هیات‌ها توسط بانوان به سبب تأثیر بر فرزندان، چنانچه صرفا بر بعد تربیتی متمرکز باشد، می‌تواند مؤثر باشد. گاهی دیده می‌شود که سکان‌داری اجرایی بانوان در امر ترتیب‌دادن و برقراری مراسم آن‌ها را از هدف تبیین اهمیت هیأت و برقراری تمهیدات تربیتی برای حضور فرزندان دور می‌کند و این خوب نیست، چرا که در نهایت هدررفت ظرفیت اساسی و مهم مادر را در نقشی مهم‌تر به همراه دارد. متأسفانه در برخی خانواده‌ها دیده می‌شود که مادر در خانه کمتر حضور داشته و با پرداختن به امور اجرایی و مدیریتی مربوط به برپایی مراسم مذهبی، از خانه و فضای تربیتی غافل شده و از قضا فرزندان همین افراد، از روی تغافل یا از روی تعارض کمتر در این نوع مراسم دیده می‌شوند.
اگر زنان بتوانند به درک درست و کاملی از زنان الگو و قرآنی به‌ویژه حضرت زهرا (س) برسند و این منشأ اثر آن‌ها در این‌گونه مراسم‌ها باشد، به وجهی بسیار متعالی رسیده‌اند؛ چرا که این زنانِ آگاه و خودساخته در مسیر شبیه‌سازی به منش و روش فاطمی، می‌توانند در هر سه بعد رفتاری، عاطفی و شناختی منشأ اثرگذاری برای دیگر بانوان در این‌گونه مراسم باشند. اولین و مؤثرترین اقدام اثرگذار بانوان، رشد و تحول‌شناختی نسبت به ماهیت وجودی و زنانه خویش؛ دوم، همانندسازی آن‌ها با کامل‌ترین الگوی زنان عالم و سوم، اجرا و اعمالِ آموخته‌های درونی شده برگرفته از سیره فاطمی درجمع‌ها و مراسم مذهبی است. بدون شک ماهیت متعالی معنوی و شناختی هیأت‌های مذهبی هم برفرد وهم بر خانواده اثرگذار است؛ به هم‌پیوستگی خانواده با یکدیگر با حضور در مراسم مذهبی و بهره‌گیری آن‌ها از فضای معنوی، سبب رشد و ارتقای درونی، حال مثبت و خوب، افزایش احساس مسئولیت‌پذیری و نیز مانع از افتراق، خستگی، تنهایی و بی‌حوصلگی اعضای خانواده می‌شود. چنین فضایی که این‌قدر می‌تواند در زدودن کجی‌ها از نظام خانواده و برقراری تحول مثبت در خانواده مؤثر باشد، می‌طلبد که با ساختار کمی و کیفی مثبتی برنامه‌ریزی و اجرا شده تا بتواند به نفع بهره روانی و معنوی و نیز خانوادگی، انتخاب همیشگی خانواده‌ها باشد.
مقام معظم رهبری، در یک بحث تمدنی در دیدار با جمعی از مداحان اهل‌بیت (ع)، مسأله خانواده را بر دوش هیأت‌ها گذاشته و فرمودند: «در این برهه از زمان روی مسأله خانواده تکیه کنید. دشمن، نه دشمن ایران یا دشمن انقلاب، دشمن بشریت تصمیم گرفته که نظام خانواده را در بین بشر از بین ببرد. خانواده سنت الهی است.»
پیرو منویات رهبر معظم انقلاب بر تمرکز دشمن به مسأله خانواده و نقش هیأت‌ها در حفظ نظام خانواده لازم است تا به‌منظور جذب خانواده‌ها به مراسم مذهبی اقداماتی انجام شود. توجه به زمان برگزاری مراسم عزاداری که در تزاحم با برنامه اعضای خانواده نبوده و همه بتوانند در آن شرکت کنند، برنامه‌ریزی‌های جامع که بتواند پاسخگوی همه اعضای خانواده با سنین مختلف باشد و مثلا کودک یا نوجوان در چنین بستری نه‌تن‌ها خسته نشده، بلکه بهره روانی و شناختی فراوان ببرد و برقراری نظم در همه جزئیات مربوط به هیأت ازجمله راهکار‌های جذب خانواده‌ها به مراسم مذهبی‌است. هیات‌ها به سبب تأثیر همه‌جانبه و گسترده‌ای که دارند باید بیشتر محل توجه و تمرکز مسئولان و برنامه‌ریزان باشد؛ لذا شایسته است که همه هیأت‌ها هر چند کوچک، اتاق فکر داشته باشند. اتاق فکری در راستای تحقق اهداف عالیه و غایی هیأت که اول خودسازی و سپس انسان‌سازی را در دستور کار دارد.
/انتهای پیام/
