به گزارش«سدید»؛ استفاده از لباس‌های چروک، پاره یا وصله دار نشان از"میل به شلخته پوشی" در برخی از نوجوانان و جوانان است.اگر تا همین چند سال پیش خیلی‌ها استفاده از برخی لباس‌ها مثل شلوار‌های ورزشی را جایگزین پیژامه‌های سنتی کرده بودند حالا عده‌ای ترجیح می‌دهند از آن و حتی شلوارک در کوچه و خیابان استفاده کنند.
می‌خواهند دیده شوند
حسین ایمانی جاجرمی؛ جامعه شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران معتقد است با مدرنیته شدن جهان امروز و گسسته شدن ارتباطات خانوادگی، ارتباط بین نوجوانان و افراد بزرگتر فامیل از بین رفته و آدم‌ها تنها شده اند و به تعبیر امیل دورکیم جامعه شناس مشهور فرانسوی «آدم‌ها برای اینکه دیده شوند به دنبال ایجاد تمایز می‌گردند تا در تنهایی خود محو نشوند» به همین دلیل است که این رفتار در میان نوجوانان و جوانان که به دنبال ابراز وجود هستند بیشتر به چشم می‌خورد. آن‌ها تصور می‌کنند با پیروی از مد و پوشیدن لباس‌های متفاوت می‌توانند این تمایز را ایجاد کنند.
وی با اشاره به اینکه وقتی جامعه سنتی تحلیل می‌رود و جامعه فردگرا جایگزین آن می‌شود پیامد‌هایی به همراه دارد که خودنمایی و تفاوت در سبک پوشش افراد را می‌توان از جمله آن برشمرد، می‌گوید: پیروی از مد علاوه بر اینکه بخشی از پدیده جوانی و روشی برای ابراز وجود است، یکی از پیامدهای جامعه فردگراست که البته با توجه به اینکه تعداد افرادی که از این سبک پوشش استفاده می‌کنند خیلی زیاد نیست موضوع نگران کننده‌ای به نظر نمی‌رسد و این پدیده موقت است که به مرور زمان و با افزایش سن افراد برطرف می‌شود و پیروان دوره‌های مختلف مد پس از چند سال از تب و تاب مدگرایی می‌افتند و به جریان عادی زندگی بر می‌گردند.
نگران نباشید؛ تعدادشان زیاد نیست
به گفته این جامعه شناس؛ نوجوانان و جوانانی که کهنه پوشی، پاره پوشی و یا شلخته پوشی را انتخاب می‌کنند برای دیده شدن اغلب در میدان‌های عمومی و پر رفت و آمد جمع می‌شوند تا توجه مردم به آن‌ها جلب شود، به همین دلیل تعداد آن‌ها زیاد به نظر می‌رسد درحالی که اگر دقت کنیم تعداد این افراد بسیار محدود است؛ بنابراین با توجه به اینکه این سبک پوشش، پدیده عمومی نیست نمی‌تواند ایجاد نگرانی کند.
ایمانی جاجرمی با اشاره به اینکه در برخی مواقع گروه‌های فرهنگی و اجتماعی متعددی در جوامع مختلف شکل می‌گیرد که ممکن است بخشی از سبک پوشش یا رفتار آن‌ها به عنوان الگو یا مد مورد استقبال نوجوانان و جوانان جوامع دیگر نیز قرار گیرد، می‌افزاید: به عنوان نمونه هیپی‌ها جنبش جوانی بود که اواسط دهه ۱۹۶۰ در ایالات متحده شکل گرفت. این گروه مخالف جنگ ویتنام در آمریکا بودند که به دلیل همین مخالفت پوشش و رفتاری متفاوتی با جامعه آن روز آمریکا را انتخاب کرده بودند و پوشش آن‌ها در قالب مد به سایر کشور‌های جهان رواج یافت. یوپی‌ها نیز جوانان ثروتمندی بودند که با پوشیدن لباس‌های مارک – گوچی-، اتومبیل‌های گرانقیمت- فراری- و زندگی‌های لاکچری تفریحات و رفتار خاصی را در آمریکا برگزیده بودند. پس از این گروه هیپستر‌ها وارد میدان آمدند، این گروه نیز با اعتقاد به استفاده از وسایل قدیمی، دوچرخه‌ها و اتومبیل‌های قدیمی را احیا می‌کردند و با گذاشتن ریش مرتب، پوشیدن لباس‌های چهارخانه و خال کوبی ظاهری متفاوت با ظاهر مرسوم افراد جامعه داشتند، که البته این تفاوت به معنای بی خیالی یا شلختگی نبود و طی دوره آن‌ها لباس‌های چهارخانه در اغلب کشور‌ها مد شد.
درباره سبک پوشش فرهنگ‌سازی نکرده‌اند
این استاد دانشگاه ادامه می‌دهد: با این حال اگر واقعاً دغدغه فرهنگ داریم و می‌خواهیم نوجوانان و جوانانمان به جای پیروی از مد‌های وارداتی و شلخته پوشی و ژنده پوشی با ریشه‌های عمیق فرهنگی کشور خود آشنا شوند، ابتدا باید ببینیم مثلاً برای نگهداری از دیگر مظاهر فرهنگ ایرانی و اسلامی مان چه کرده ایم. وقتی محله‌های قدیمی شهر‌ها را برای ساخت خیابان‌ها و اتوبان‌ها و به بهانه مدرنیته شدن تخریب، و میراث فرهنگی را که در واقع نماد هویت اصیل ایرانی اسلامی مان است از دید مردم محو می‌کنیم، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم نوجوانان و جوانان در دنیای مدرنیته‌ای که به ظاهر برای آن‌ها ساخته ایم از فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی پیروی کنند. اینکه طی سال‌های اخیر برخی نوجوانان راحت پوشی و یا شلخته پوشی را در جامعه انتخاب می‌کنند مشکل آن‌ها نیست، بلکه مشکل از تولیدکنندگان پوشاک داخلی، ما رسانه‌ها و مسئولان فرهنگی کشور است که درباره سبک لباس پوشیدن فرهنگ‌سازی نکرده‌اند و مردم این خلاء را با مد‌های وارداتی که سنخیتی با فرهنگ ما ندارد پر می‌کنند، غافل از آنکه هر یک از این رفتار‌ها ممکن است دلایل فرهنگی و اعتقادی خاص جوامعی که در آن متولد شده است را داشته باشند که سنخیتی با آداب و رسوم و فرهنگ ما ایرانیان ندارد.
/انتهای پیام/
منبع: قدس
