پایگاه تحلیلی سدید

یکی از شاخص‌ترین فرق درویشی به لحاظ سابقه فعالیت، فرقه گنابادی است که طی سال‌های اخیر، با چالش‌های درون فرقه‌ای بسیاری مواجه گشته. بروز چند دستگی، شکل گیری جریان افراطی و رقابت‌های آشکار و پنهان بر سر جانشینی قطب سالخورده و بیمار فرقه، از آن جمله است. تمرکز نوشتار حاضر بر طیف افراطی فرقه گنابادی، موسوم به «مجذوبان نور» است که با اقدامات خود، فصل تازه‌ای از تحولات را در فرقه رقم زده و فراتر از آن، با مطرح ساختن «درویشی مدرن»، از تولد گونه تازه‌ای از درویشی گری پرده برداشته اند.

نورعلی تابنده با سابقه‌های عضویت در احزاب نهضت آزادی و جبهه ملی، به یکباره و بدون طی کردن مراحل درویشگری، قطب می‌شود. با روی کار آمدن او انحرافات گسترده‌ای وارد فرقه تابنده می‌شود که دخالت‌های سیاسی و اجتماعی بر خلاف مسلک درویشگری، حمایت گسترده ضد انقلاب از فعالیت‌های فرقه تابنده، فعالیت غیر قانونی نور علی تابنده و انحرافت عقیدتی و مبانی فکری از جمله این موارد است.

با مطالعه دقیق کتاب های متصوفه در تاریخ تصوف هیچ نشانه ای دراین زمینه دیده نمی شود . مولوی و امام محمد غزالی و محی الدین عربی و دیگر متفکران تصوف بیشتر از قطب فعلی فرقه صلاحیت علمی و عرفانی داشتند که روزی از روزها را شاخص نمایند که نکردند.