پایگاه تحلیلی سدید

آن‌قدر وجودشان کمرنگ است که وقتی یک جا دور هم جمع می‌شوند، از منظر هر تماشا‌کننده‌ای تعجب‌آور است. تقریباً کمتر پیش می‌آید کسی در طول روز یک نفر از آن‌ها را در مسیر خانه تا محل کار ببیند. در مراکز تفریحی و خرید که دیگر هیچ. انگار کلاً تفریح و خریدی هم اگر داشته‌اند با در نظر گرفتن سختی‌های تردد ترجیح داده‌اند حذف یا مسئولیتش را به دیگری واگذار کنند. نه آنکه خودشان دلشان نخواهد نه؛ اصلاً مگر می‌شود انسان باشی، دختر پرانرژی نوجوان و پسر خوش‌ذوق جوان باشی، اما نخواهی در سطح جامعه تردد کنی؟ امکان ندارد، اما ریشه این نبودن‌ها را که بگیری می‌رسی به یک دنیا نداشتن، نبودن، ترس و.