پایگاه تحلیلی سدید

فعال برنامه‌ریزی حوزه مدیریت شهری ضمن تشریح مصادیق و شاخص‌های مربوط به حوزه اخلاق شهری، گفت: اگر افراد بدانند که تکالیفی در رابطه با شهرها دارند و اگر خسارتی به شهر می‌زنند یا رفتار نامناسبی داشته باشند و کاری کنند که از نظر خودشان اخلاق نتیجه‌گرا بوده و در نهایت سودی را نصیب آن‌ها می‌کند، ولی باعث ضرر دیگران می‌شود، اخلاق شهری را رعایت نکرده‌اند. به معنای دیگر شهرنشینی با شهروندی متفاوت است، یعنی زمانی که فردی در شهری سکنی می‌کند شهرنشین است، اما وقتی افراد تکالیف و حقوق خود را می‌دانند، شهروندی محسوب می‌شوند که به وظایف خود به خوبی عمل می‌کنند.

یکی از موانع اساسی در حل این موضوع نبود تعامل نهاد‌ها با یکدیگر عنوان می‌شده‌است، تعدد متولیان این امر از یکسو و همسو نبودن دولت و مدیریت شهری از سوی دیگر به‌عنوان موانع حل این چالش بوده‌است، هر چند همسویی دولت دوازدهم با مدیریت شهری تهران هم نتوانست گره این چالش را حل کند، حالا، اما با تغییر دولت و البته روی کار آمدن شورای شهری همسو با دولت سیزدهم بسیاری امید دارند که بتوان گره برخی از آسیب‌های اجتماعی شهری را باز کرد. هر چند کارشناسانی هم هستند که باور دارند معضل کودکان کار و خیابان چندان به همسویی دولت و مدیریت شهری ارتباطی ندارد و مشکل ناتوانی حل چنین معضلی در جای دیگر است.

این جامعه‌شناس گفت : گفتار عدالت شهری برای اولین‌بار به‌عنوان هدف و غایت در سیاستگذاری شهری باید تعیین شود، نه توسعه شهری! تا این لحظه از بیان عنوان عدالت شهری فرار کرده‌اند. تقریبا جز یکی دو سال از حضور برخی شهرداران کسی درمورد عدالت در شهر حتی شعار هم نداده است.»