پایگاه تحلیلی سدید

همین مردمی که خود در انقلاب بودند و ۹۸ درصد به جمهوری اسلامی رای داده بودند، حجم عظیمی از نوارهای کاست و ویدئو را گسترش دادند. اما این‌ها آدم‌های معمولی بودند که به دلایل مختلفی با انقلاب همراه شدند و بعد هم در عین حال می‌خواستند زندگی طبیعی خود را ادامه دهند و فکر نمی‌کردند که باید با بسیاری از چیزها وداع کنند؛ البته برخی از آدم‌ها به همین علت انقلاب کرده بودند که با این‌ها وداع کنند اما برخی دیگر دلایل دیگری داشتند.

ایده متمایزی که انقلاب دینی اسلامی، در خصوص زندگی روزمره عرضه کرد و مورد اقبال عموم مردم قرار گرفت، «حیات طیبه» بود. این مفهوم حقیقی که ریشه قرآنی داشت، در ساحت واقعیت اجتماعی، ترجمه‌ای نیکو یافت. فهمی عمومی ایجاد شد از این قرار که راه آبادانی دنیا از مسیر آخرت می‌گذرد.1 این فهم البته صرفا پایه فایده‌مدارانه نداشت، کلید زندگی خوب، آرام، موفق، پاک و متعالی، باور عملی اعتقاد به همراهی دین و دنیا با یکدیگر بود. هدفداری و معناداری زندگی در اموراتی متعالی‌تر از ارتزاق و امرار معاش به دنبال می‌شد. کنشگر هم خود را می‌دید و هم خدا را و به این رسیده بود که اساسا خود را بدون خدا نمی‌توان تصور کرد.