تعداد اخبار:۵
بررسی دلایل کاهش استقبال از سالن های سینما در ایران
موج نو سینما، سلیقه عمومی را بالا برد
در اواخر دهه ۴۰ سالانه حدود ۹۰ تا ۱۲۰ فیلم تولید می‌شد؛ اما دو سال آخر قبل از انقلاب تولید ما به ۵ فیلم رسیده بود. چون ازیک‌طرف سینمای موج نو سلیقه عمومی را بالا برد و دیگر کلیشه‌هایی مثل گنج قارون و علی بی‌غم جواب نمی‌داد و از آن‌طرف همین سینمای موج نو واقعاً در گیشه مشتری نداشت و نمی‌فروخت. از فیلم‌هایی مثل قیصر، طوقی و یکی دو فیلم دیگر اگر بگذریم، باقی فیلم‌های موج نو فروش عمده‌ای نداشتند. سینمای ایران این وسط واقعاً گیر افتاده بود.
سینما در گیشه شکست خورده است
بخشی از رونق سینما در دهه ۶۰ مربوط به سینمای جنگ بود فیلم‌های جذابی با این موضوع برای مردم ساخته شد که با استقبال هم مواجه شد. حتی به خاطر دارم سال ۶۶ «بلمی به‌سوی ساحل» را که عید نوروز اکران کردیم، با این وجود با استقبال روبرو شد با اینکه ما معمولا عید نوروز اصلا فیلم جنگی اکران نمی‌کردیم؛ ولی چون حال و هوای مردم با جنگ گره خورده بود، این مدل سینما جواب می‌داد. یعنی درک درست و به موقع شرایط روز و تولید فیلم با همان موضوع، می‌تواند به جذب مخاطب کمک کند.
سینما تعطیل نمی‌شود بلکه ما خسته شده‌ایم!
ممیزی‌های فراوان ارشاد، آمدوشد‌های بی‌دلیل و سن بالای ما که دیگر مانند گذشته توان و انرژی برای این صحبت‌ها را نداریم. خیلی از تهیه‌کنندگان که سالی سه چهار اثر تولید می‌کردند، دیگر توان سابق را ندارند و هزینه تولید فیلم هم واقعاً در مقایسه با گذشته بالا رفته است. اگر هم قرار باشد که حرف نو و درباره اتفاقات روز جامعه فیلم بسازید، که جلوی اکران شما گرفته می‌شود. عده‌ای دیگر هم به سراغ ساخت فیلم‌های کمدی و طنز می‌روند، چون فیلم کمدی تاریخ‌مصرف خاصی ندارد، ولی برخی فیلم‌های دیگر باید در همان موقع خاص اکران شوند وگرنه دیگر برای مخاطب بی‌معنا می‌شوند.
تماشاگران تخمه شکن سینما کجا رفتند؟
انحراف سینما نسبت به مخاطب از نقطه‌ای آغاز شد که این آقایان نسبت به تماشاگران نگاه منفی داشتند و سینما را به این سمت بردند که ما باید برای کسب اعتبار جهانی فیلم‌های روشنفکرانه بسازیم. وقتی سینما به لحاظ مدیریت و بودجه دولتی شد و حاکمیت نیز به نوع خاصی از فیلم‌ها چراغ سبز نشان می‌داد درنتیجه اکثر فیلم‌سازان در زمان ساخت فیلم بجای اینکه نیاز مخاطب و جذب او به سالن‌های سینما را مدنظر داشته باشند، بیشتر به فکر این بودند که فلان جشنواره خارجی آن‌ها را بپسندند.
۸۵ درصد فروش سینمای ایران تنها در ۲۰ پردیس سینمایی رقم می‌خورد!
در بسیاری از شهر‌های کشور حتی یک سالن سینما وجود ندارد. در حال حاضر ۸۵ درصد فروش سینمای ایران تنها در ۲۰ پردیس سینمایی رقم می‌خورد! اصلا ما درباره چه چیزی صحبت می‌کنیم؟ مگر ما تبلیغات سراسری برای سینما داریم؟ پس ما با یک سینمایی سر و کار داریم که دستش در جیب مخاطب نیست و دراین حالت ضرورتی برای خودش نمی‌بیند که مخاطب را سرگرم کند و نتیجه همینی می‌شود که شما مشاهده می‌کنید. این سینما چه نیازی به مردم دارد؟