پایگاه تحلیلی سدید

شکل گیری دوگانه مشروعیت- مقبولیت، برجسته‌ترین سوء تفاهم از بحث برخی نظریه‌پردازان علوم سیاسی در ایران است، بر اساس دیدگاه آن‌ها نمی‌توان مقبولیت را از مشروعیت جدا دانست و مشروعیت در ذات خود مقبولیت را نیز به همراه دارد. باید توجه داشت که واژه مشروعیت در ادبیات سیاسی فقها اشاره به شرع مقدس دارد، اما در ادبیات علوم سیاسی به طور کلی کلمه مشروعیت به معنای مبتنی بودن یک حکومت بر قانون است و اگر از مشروعیت حکومتی صحبت می‌شود، به آن معناست که آن حکومت ریشه در قانون دارد و از قانون برخاسته است؛ قانونی که مورد پذیرش همگان و یا اکثریت جامعه قرار داشته باشد.

آیت‌الله مصباح یزدی گفت: تنها چیزی که می‌تواند در مقابل انبوه این بلا‌ها مقاومت کند عنایت اهل‌بیت و توسل به آنهاست، برکاتی است که خدا به دست آن‌ها بر جامعه جاری می‌کند، آن‌ها مجرای فیض الهی هستند؛ آن‌ها وقتی شاد می‌شوند و بیشتر برای ما دعا می‌کنند که ما از این‌ها برای زندگی‌مان بیشتر بهره بگیریم، از حالا تصمیم بگیریم که توسلاتمان را به اهل‌بیت بیشتر کنیم. توسل هم حتماً این نیست که آدم مجلس روضه بگیرد و شب تا سحر بنشیند و سینه بزند؛