پایگاه تحلیلی سدید

از عوامل تمدن‌سازی، عصبیت است؛ یعنی چیزی که جامعه را به هم پیوند می‌دهد عصبیت است. این عصبیت باید در همه جامعه پخش باشد و می‌تواند از امور مختلف نشأت گرفته باشد. یکی از مواردی که در طول تاریخ، در محیط‌های مختلف از جمله ایران ایجاد عصبیت کرده، یعنی جامعه را به هم پیوند داده، دین است.

همه میهمانان ما مورخ نیستند؛ مثلا دکتر ابراهیم فیاض جامعه‌شناس و مردم‌شناس هستند. وقتی با این نگاه به مسائل تاریخی طرح‌شده کوفه نگریسته شود، حتما قابل استفاده‌تر خواهد بود یا مثلا آقای دکتر زورق نگاه فلسفه تاریخ به مسائل دارند که در شب دوم دعوت‌شان کردیم. ایشان در این زمینه کتاب هم دارند؛ لذا ایشان به صرف روایت تاریخ و حتی تحلیل آن بسنده نمی‌کنند، بلکه به برداشت از تاریخ برای امروز می‌پردازند؛ بنابراین ما سعی می‌کنیم هم در محورها و هم در افراد دعوت‌شده، به‌نحوی عمل کنیم که مسائل کاربردی و به‌روز باشند.

طاووسی گفت: عمده فعالیت ائمه در قبال عاشورا این بود که امام حسین را تبدیل به نماد تشیع کنند تا علقه‌ای خاصی بین شیعیان خود و آن امام شهید ایجاد شود. تأکید بر زیارت حضرت در فواصل مختلف سال، برگزاری مجالس عزای امام حسین و... نمونه‌ای از این دست اقدامات هستند و این کار آنقدر بر تعداد تشیع و تثبیت جریان شیعه نافع و ساعی بود که برخی تاریخ‌پژوهان غیرمسلمان مدعی شدند تشیع، پس از عاشورا متولد شد. هرچند از بُعد تاریخی این حرف و تحلیل غلط است، اما از طرفی هم باید بیان داشت، بروز و ظهور تشیع قبل و بعد از شهادت سیدالشهدا قابل مقایسه نیست و این‌ها تماماً به برکت فعالیت‌های امامان شیعه است.

در منابع اهل سنت آمده‌است امام‌موسی‌بن جعفر کیسه‌هایی پر شده از درهم و دینار داشت و این کیسه‌ها میان مردم ضرب‌المثل بود. آن گونه هم نبود که ایشان فقط به محبان خود کرم داشت، بلکه موافق و مخالف و همه مردم از فضل امام‌کاظم (ع) برخوردار بودند. به همین دلیل بنده معتقدم ایشان در زمان حیات‌شان به باب‌الحوائج ملقب شدند؛ چرا که مردم می‌دانستند اگر مشکلی برایشان به وجود بیاید و به آن حضرت رو بزنند، مشکل‌شان حل خواهدشد و حتی پیش از طلب کردن هم به آن‌ها می‌بخشیدند.