نگرشی بر مکتب تفسیری استاد علی صفائی، نوشتاری از سید عبدالمجید فلسفیان؛
رحمت و عنایت و رأفت خداوند را به جهت خلوص در دین از آن خود کرد و حتی از عرفان مسلمین و فلسفه آن‌ها لبی‌تر نکرد و به التقاط با آن دو حوزه که خیلی‌ها آن‌ها را با قرآن یکی می‌دانند رضایت نداد و با آن‌ها که به تفکیک این حوزه‌ها روی آوردند، ولی ترکیب خوبی نداشتند، جمع نشد.
حجت الاسلام والمسلمین سیدمسعود پورسیدآقایی
می‌گفت اگر مهمان برایتان آمد از او نپرسید شام و یا ناهار خوردی یا نه؟ چه بسا رویش نشود که راستش را بگوید و یا شرمنده شود. بروید و سفره را بیاورید؛ اگر خورده باشد نمی‌گذارد پهن کنید.
بررسی مکتب فکری استاد علی صفایی حائری؛
صفایی عمیقا بر این باور است که دین اسلام، روش درست فکر کردن و در نتیجه به دست آوردن شناخت صحیح از انسان و مقصد و راه او را به ما می‌آموزد. دین برای خودش فلسفه دارد، راه دارد، مقصد دارد و برای راه رفتن، روی پای علوم تجربی و عرفان شرق و فلسفه‌ی یونان نمی‌ایستد و برای مطرح کردن خود، نیازی به فلسفه‌های دیگر ندارد. دین برای خودش فلسفه دارد و فلسفه‌ی دین ریشه در تربیت دینی دارد.
دوستی استاد صفائی با اهالی هنر و ادبیات در گفتگو با سیدمجید پورطباطبایی؛
اینکه هنرمندان مختلف به استاد صفائی جذب می‌شوند، به این خاطر است که غیر از سلوک شخصی و رفتاری، ایشان را در قالب یک روحانی می‌بینند که نسبت به فرضیه‌های هنری حرف دارد و حتی ناقد فرضیه‌های هنری است و نه‌تنها آن‌ها را نقد می‌کند بلکه برای آن فرضیه‌ها جایگزینی هم دارد.
بررسی نسبت دموکراسی با نظام ولایت‌فقیه در گفتگو با سید ابراهیم سرپرست سادات؛
بحث «مردم‌سالاری دینی»، بحث خود «جمهوری اسلامی» است. در اینجا «مردم‌سالاری دینی» در غیریت با دموکراسی‌های غربی محل توجه است. اساساً اندیشهٔ امام و یاران او درزمینۀ دموکراسی در غیریت با نظام‌های موجود دموکراسی غربی و اندیشه‌ها و الگوهای متأثر از آن معنا یافت.
به‌مناسبت چهلمین روز درگذشت آیت الله مصباح؛
شاید فیلسوفی در سطح مصباح‌یزدی را نتوان مثال زد که تا این اندازه کوشیده باشد فلسفه سیاسی انقلاب اسلامی را تبیین کند و همچون عالمی مجاهد در صحنه سیاست حضوری پررنگ داشته باشد. او به‌راستی «فیلسوف متعهد انقلابی» بود.
بررسی تقاطع مشروعیت و مقبولیت در گفتگو با مصطفی کواکبیان؛
چهار تفاوت بین مشروعیت سیاسی و فقهی هست. مشروعیت سیاسی با مردم ارتباط دارد، اما مشروعیت فقهی ربطی به مردم ندارد. مبنای تأیید مشروعیت فقهی نصوص شریعت است، اما در مشروعیت سیاسی این‌طور نیست. مشروعیت فقهی تشکیک‌بردار نیست.
بررسی مفاهیم مشروعیت و مقبولیت در نظریۀ ولایت‌فقیه در گفتگو با ابراهیم برزگر؛
جمهوری اسلامی و مردم‌سالاری دینی باید در عمل کارآمد باشد؛ فرض کنید فرد یا نهادی مسئولیت بالقوه دارد و در عمل هم مقبولیتی پیداکرده؛ بنابراین هر دو شرط لازم و کافی را دارد و ولایت یا دولت او تحقق عینی و فعلیت پیداکرده ولی این کافی نیست، بلکه یک مشروعیت ثانویه هم می‌خواهد که کارآمدی است.
بررسی مدل لیبرال-دموکراسی با مدل حکومت اسلامی و مواضع آن‌ها؛
الگوی مشروعیت الهی حکومت، افزون بر تطابق با نظام تکوینی و الزام خود به تشویق افراد جامعه به مشارکت در ادارۀ حکومت، زمینۀ تحقق آزادی حقیقی را فراهم می‌کند. بر همین اساس می‌توان گفت که حکومت دینی در هر دو ادعای لیبرال-دموکراسی مبنی بر محوری بودن آزادی و حکومت مردمی، به‌مراتب جایگاه والاتری دارد.
در گفتگو با نویسنده کتاب «نا» مطرح شد؛
نویسنده کتاب خاطرات آیت‌الله سیدمحمد باقر صدر گفت: این عالم دینی کسی است که برای اراده انسانی آن‌قدر احترام قائل است که برای زنده‌نگه داشتن آن، می‌تواند بمیرد.