گروه هنر فرهنگ سدید - حامد جعفری: برگزاری گالری هنرهای تجسمی امری مرسوم در دنیا برای معرفی آداب و فرهنگ و راهی برای جذب مشتری داخلی و خارجی آن کشور است. متأسفانه در ایران شاهد رها شدن این بخش در امر سازمان‌دهی و نظارت هستیم، به گونه ای که گالری هایی تحت عنوان کار هنری هر اقدام ناشایست را انجام می دهند در این بلبشو مدیریت بلوک رسانه‌ای معارض نیز از این فرصت استفاده کرده و از افراد فعال در این در زمینه چهره‌سازی می‌کند.
فقدان نظارت و یا کم‌توجهی به محتوا ارائه شده در گالرشی‌ها در این حوزه تا حدی است که عده‌ای، اساسی‌ترین باورهای اعتقادی مردم و مبانی اسلامی و انقلابی را موردحمله قرار می‌دهند و در راستای قبح زدایی فرهنگی تلاش می‌کنند.
آنچه در ادامه می‌آید بررسی برخی از آثار نمایشگاهی دو چهره فعال در زمینه هنرهای تجسمی(به زعم خود) است. این افراد سالهاست که در حال ترویج افکار غلط با عناوین خشونت، پرنوگرافی، دین‌ستیزی، خیانت، تحریک افکار عمومی علیه نظام و... در جامعه هستند.
با توجه به اینکه این افراد در حال حاضر در زمینه برگزاری نمایشگاه ها در سطح کشور فعال هستند، لازم است تا آثار و باورهای این افراد از سالهای پیشین تا به امروز بازخوانی و مرور شود و تبلیغات این افراد در فضای مجازی و سایت ها مورد بازبینی قرارگیرد.
لازم به ذکر است ضمن عذرخواهی، نمونه‌هایی از این نمایشگاه‌ها و افراد به‌صورت مختصر آورده شده است که به علت تصاویر زننده و مخاطره انگیز «فرهنگ سدید» نمی‌تواند تصاویر را به‌صورت شفاف در اختیار مخاطبان خود قرار دهد.
شرایط مذکور نشان از وضعیت بحرانی و ناراحت‌کننده در زمینه هنرهای تجسمی این مرز و بوم دارد آثاری که نه نشانی از فرهنگ اصیل ایرانی دارد نه منطبق با اصول اسلامی است و نه اساساً با فطرت انسانی تطابق دارد. به نظر می‌رسد این جریان، دانه‌های فساد و غرب‌زدگی را در داخل کشور کاشته‌اند و در حال پرورش آن هستند. اسفبارتر اینکه این افراد به‌راحتی برای برپایی چنین گالری‌هایی مجوز دریافت می‌کنند و بودن نظارت نیز در حال فعالیت هستند.
مروروی بر فعالیت های ا.م
ا.م در سال 1353 در شاهرود متولد شد و فارغ‌التحصیل رشته نقاشی از دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد است. او که بیش از 30 نمایشگاه گروهی و 10 نمایشگاه انفرادی در کارنامه خود دارد، علاوه بر مجسمه و چیدمان به هنر اجرا و هنر محیطی نیز پرداخته است.
او تاکنون اجراهای متعددی در ایران، فرانسه، سوئد، هند و غیره داشته است و تازه‌ترین نمایشگاه او در اواسط تیرماه انجام شد. نکته قابل‌توجه تصاویر مربوط این شخص در نمایشگاه پاریس است او که در این نمایشگاه در حال اجرای طرحی محیطی با عنوان ویروس است عریان می‌شود و موهای بدن خود توسط چند نخ به دیوارها متصل می‌کند.
در تجمیع آثار ا.م باید اشاره شود که بیشتر ایده و کارهای او کپی از آثار و ایده های هنرمندان غربی است که در ایران و کشورهای دیگر به اجرا درآمده است. نمونه آن طراحی محیطی «بیا نوازشم کن» که کاری از کریس برن است.
محتوای اصلی آثار او خشونت محور است که با مشاهده کارهای او کاملا ملموس و قابل قابل درک است. در برخی از موارد اجراهای ا.م از احساسات مخاطبان سوء استفاده می‌کند و کارهایی را عرضه می‌کند که گاهی دارای تاثیرات آنی است و گاهی هم منجر به برانگیختگی هیجانات و واکنش های منفی درمخاطب می‌شود.
ا.م با رفتارهایی پرخاش جویانه اصرار بر نمایش بی‌حد و حصر خشونت در ایران دارد به عنوان مثال در یکی از کارهایش که در گالری طراحان آزاد تهران با موضوع بیا نوازشم کن اجرا شد؛ خود را به دار آویخت تا با این حرکت نمایشی القایی منفی از شرایط کشور به مخاطب ارائه کند و به نوعی بگوید کشور همواره و در همه لحظات با خشونت و اعدام و درگیری همراه است، خشونتی که جز با التماس و ناامید پایان پذیر نیست.
او اغلب ایده های غیر اخلاقی و غیرارزشی با مفهوم پنهان اجرا می‌کند و در حال حاضر داخل کشور فعال است و آثار خود را آزادانه و بدون نظارت اجرا می‌کند. در ادامه برخی از فعالیت های وی در سالهای گذشته و اخیر می آید:
بیا نوازشم کن سال 89-تهران(گالری طراحان آزاد): در این اجرا، ا.م خود را در معرض شلیک های ساچمه ای تفنگ قرار می دهد. این اتفاق تلویحا در راستای روایت فتنه سال 88 است و با توجه به نوع لباس و فضا سازی محیطی محل اجرا به گونه ای القا می‌کند که بی گناهان در معرض آسیب حکومت قرار گرفته اند. البته این تعبیر که نوعی شکاف اجتماعی ایجاد شده و مردم نیز با هم درگیر شده اند القا می شود.
اجرای کشتزارسال 90- تهران (گالری محسن): در این اجرا ا.م خود را به دار می آویزد و منتظر می ماند تا مخاطبان واکنش نشان داده و اصطلاحا به فضای موجود در جامعه ایران اعتراض کنند. این اعتراض ها همراه با زیر سوال بردن قصاص، شرایط حاکم بر جامعه و... همراه است و در حال تداعی وضعیت نامناسب اجتماعی بعد از حوادث 88 است.
اجرای ویروس سال 91- پاریس: ا.م خود را توسط نخ هایی به دیوار می بند و آن قدر منتظر می ماند تا تماشاچیان تحت تاثیر قرار گرفته و درصدد آزادی وی اقدام کنند. این کار تداعی افراد در بند و فضای خفقان را تداعی می‌کند که تمام اعضای افراد را همچون ویروس در بر گرفته است. با توجه به سوابق فعالیت های او، برداشت مخاطبین از این نمایش نیز طبیعتا مشخص خواهد بود و به مسائل داخلی ایران معطوف خواهد شد.
اجرای تزویر سال 92- تهران (گالری طراحان آزاد): در این اجرا ا.م در ابتدا خون خود را می کشد. سپس این خون را بر رروی تابلویی که از قبل به این منظور طراحی شده می ریزد و در حقیقت جمله «به قیمت خون است» را به مخاطب تداعی می‌کند و در ادامه با دست های خون آلود بر رروی تابلو کار می‌کند.
برماست که در ماست 96-تهران (گالری ایرانشهر)
اجرای گل های سرزمین من سال 97- تهران (گالری ایرانشهر): در این اجرا گل های رز جوان را در ابتدا در ظرف رنگ سیاه می جوشانند و سپس آن را در نمایشگاه به عرضه عموم می گذارند که تعداد این گل ها به چند هزار شاخه گل نیز می‌رسد که القا کننده فضای یاس و ناامیدی در جامعه است.
آثاری دیگر از ا.م که بعضی در موزه هنرهای معاصر تهران به‌صورت گسترده در محوطه موزه اجرا شده است.
نمونه کار های جنسی و غیر شرعی با عنوان آفرین که در مجموعه کار های ا.م به نمایش در آمده است.
تصاویری از ا.م که لباس عریان زنان فاحشه را بر تن دارد.
مروری بر فعالیت های ع.س
ع.س فرد دیگری است که در زمینه هنرهای تجسمی در حال ارائه آثار خود در نمایشگاه‌های داخلی است. او متولد ۱۳۶۵ شیراز است و تحصیلات خود را در رشته تئاتر دانشگاه هنر و معماری دانشگاه آزاد ادامه داده است. فعالیت‌های وی درزمینه های چهره‌نگاری مفهومی، ویدئو آرت و طراحی صحنه است.
این عکاس 32 ساله در کار خود بیشتر روی پرتره (چهره) تمرکز دارد و با عنوان «عکس مفهومی» موضوعات برهنگی و یا دارای روابط نامشروع را توجیه می‌کند به گونه ای که رسانه های معارض آن چنان از او چهره‌سازی کرده اند که گویا وی استادی با ۱۳٠ سال تجربه است!
شخصیت اصلی وتفکرات پنهان وی را می‌توان در آثاری که در گالری اعتماد ارایه شده دید، مسائلی مانند حجاب در مجموعه‌ی آثار وی هنرمندانه کنار گذاشته می‌شود و حتی در برخی از مجموعه تصاویری که او از خود به نمایش گذاشته، خط و مشی همجنسگرایی دارد.
تصاویر آثار او در گالر اعتماد –نگارستان ه با عنوان «آغوش ها» برگزار شد؛ بیانگر موارد مطرح شده است.
او در این نمایشگاه از تصاویر زمینه سیاه که دو نفر یکدیگر را در زیر پارچه های رنگی منقوش به طرح های اسلیمی و اسلامی-ایرانی و چهره را کاملا مخفی شده در آغوش گرفته اند، دست هایی که گویای دست زن و یا یک مرد است.
در پوستر نمایشگاه آغوش ها از رنگ زرد که در پوستر استفاده شده که این رنگ نشانه‌ی عشق و تنفر است. نکته قابل بحث اینکه تعداد زیادی از سلبریتی‌ها لباس زرد برتن دارند.
در تصاویر مردی با خالکوبی برروی هر دو دستش دیده می‌شود که خالکوبی در اسلام حرام است و ارائه آثار تبلیغی با این مضمون ممنوع است حال این فرد در زیر پارچه ای با طرح اسلامی قرارگرفته که خود شرح ماجراست.
در ادامه تصویر مربوط به مادری که نوزاد عریان را در آغوش گرفته است؛ دیده می‌شود که رنگ آبی در اینجا سردی محیط و غم فضا را را نمایان می‌کند و این طور به مخاطب القا می دارد که هیچ ارتباطی عاشقانه و معنا داری بین مادر و فرزندش وجود ندارد و این موضوع ممکن است برگرفته از یک فرزند نامشوع و یا ناخواسته است.
[1] . (البته نکته ای که احتمالا ایراده گرفته شود معنی رنگ آبی است که به نماد روحانیت و آسمانی بودن معروف است ولی باید نوع استفاده و مکان آن را نیز مد نظر داشت که در اینجا این معنی را نمی دهد)
در کل اگر رنگ های این تصاویر را در کنار یکدیگر قرار دهیم رنگ پرچم و رنگین کمان همجنسگرایان را نیز تداعی می‌کند.
معانی که از این تصاویر می توان برداشت کرد؛ خیانت، همجنسگرایی، روابط نامشروع و فرزند نامشروع است.
آغوش ها سال 97- تهران (گالری طراحان اعتماد)
ورکشاپ سال 96/ شیراز/ در ادامه بخش دیگری از آثار و کارگاه هایی (ورک شاپ) که ع.س برگزار کرده قابل ملاحظه است. آنچه که در تصاویر و فیلم ها موجود از این کارگاه دیده می‌شود، حضور دختران بدون حجاب و پسران با پوشش نامتعارف در قالب مدل است.
این مصادیق نمونه های کوچکی از افرادی هستند که آثاری بر خلاف اصول ایرانی، انسانی و شرعی خود را با ادعای حمایت از مردم و تحت عناوینی چون حقوق بشر در خارج از کشور و گالری‌های زیرزمینی و در قالب های دیگری در داخل کشور برگزار می‌کنند
متأسفانه خلاء نظارتی در برگزاری نمایشگاه‌ها و گالری‌های سطح استان تهران و شهرستان ها موجب ورود افرادی به این عرصه شده که می تواند در مدت کوتاهی باعث رشد بی بندوباری های اخلاقی و رواج فرهنگ غربی توسط هنر پوچ و تهی از هرگونه ارزش فنی و ملی شود. این افراد با همکاری گالری‌های داخلی و خارجی کار خود را آغاز کرده و با برنامه ریزی قبلی و هزینه های از پیش تعیین شده در حال پی ریزی ادبیات غلط هنری در کشور هستند.
از این رو هر روز شاهد گشایش نمایشگاه‌هایی هستیم که به‌راحتی در سایه غفلت مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بدون هیچ گونه ممیزی کار خود را انجام می دهند. در کنار نظارت هایی که لازم است وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی داشته باشد لازم است تا دستگاه قضا نیز نسبت به موضوع ورود کرده و با اقتدار در مقابل حرام اجتماعی بایستد. نکته ای که چندی پیش نیز از سوی رهبر معظم انقلاب در واکنش به برخی تلاش ها برای گسترش بی حیایی در جامعه مطرح شد.
