به گزارش «سدید»؛ ظاهرا موضوع توزیع محتوا در شبکه نمایش خانگی موضوع کِش داری است که تبدیل به استخوان لای زخم شده. نه متولی برای اصلاح آن وجود دارد و نه کسی مسئولیت آنچه منتشر میشود را برعهده میگیرد.
قبلا در گزارشهایی به موضوع ابتذال در سریالهای تولید ایران که از طریق وی او دیها پخش میشوند، پرداخته ایم، اما حالا به موضوع دیگری رسیده ایم و آن پخش سریالهای ترکیهای است که مدتی است از طریق پلتفرمها به نمایش در میآیند. این موضوعی است که از چشم مخاطبان خبرگزاری فارس نیز دورنمانده و در مطالبات گوناگونی که در سامانه فارس من ثبت کرده اند، خواسته اند تا به این موضوع رسیدگی شود.
**اشکال کار کجاست؟چند سال پیش که تازه پخش سریالهای ترکیهای باب شده بود و شبکههای ماهوارهای آنها را به روی آنتن میبردند، دیدیم که محتوای بیشتر آنها تشکیل شده از روابط متعدد عشقی، خیانت و ابتذال با تعداد قسمتهای طولانی. حالا همین سریالها که اگر قبلا با دوبله بسیار ضعیف از ماهواره پخش میشدند، امروز در وی او دیها قابل دسترس هستند و همزمان با توزیع جهانی در ایران هم به نمایش درمی آیند و اتفاقا اکثر آنها هم با دوبله اختصاصی که در داخل ایران صورت گرفته توزیع میشوند.
نکته قابل توجه در سریالهای ترکیهای این است که با توجه به محتوای نامناسب این آثار، بیشتر آنها با حداقل سانسور توزیع میشوند. البته یکی از پلتفرمها رده سنی ۱۷ سال را روی این آثار چسبانده که متعلق به صحنههای خشن نیست و بیشتر به دلیل روابط و صحنههای نامتعارفی است که مخاطب در این آثار آنها را میبیند.
**سریالهایی که در خود ترکیه عامل طلاق هستندجالب اینجاست که دویچه وله اخیرا در گزارشی به موضوع افزایش طلاق زنان ترکیهای اشاره کرده و در آن آورده است که شهروندان محافظهکار شهرهای کوچک و روستاهای ترکیه انبوه سریالهای تلویزیونی را یکی از عوامل بدآموزی میدانند؛ سریالهایی که عصرها مردم را پای تلویزیونها میخکوب میکنند.
سریالهای تلویزیونی ترکیه نیز، چون سریالهای دیگر نقاط جهان از جمله به عشق میپردازند و ارتباطهای غیرمجاز عاشقانه و مشکلات خانوادگی.
عبدالکریم بهادیر، پرفسور رشته الهیات، بر این نظر است که همین سریالهای بیپروا هستند که سبب پاشیدگی زندگی خانوادگی بسیاری میشوند. او در مصاحبه با خبرنگار یک روزنامه میگوید: وقتی هنرپیشهای در یک سریال تلویزیونی موضوعی غیراخلاقی را به صورت آزاد انجام میدهد، این امر الگویی میشود برای بینندگان سریالها.
عبدالکریم بهادیر نتیجه میگیرد که این سریالها برای شهروندان ترکیه بد است و سبب ویران شدن ساختار خانواده در جامعه ترکیه میشود، زیرا بینندگان این سریالها با خود میگویند: وقتی قهرمان سریال حق انجام این کار غیراخلاقی را دارد، من هم باید همین حق را داشته باشم.
**از بابیل و کلاغ تا پرتره زیبا و عشق اجاره ای!از جمله سریالهایی که این روزها همزمان با پخش در ترکیه، در ایران هم توزیع میشود، «بابیل» است. بابیل داستان یک مرد شکست خورده را تصویر میکند که به دلیل ابتلای پسرش به یک بیماری خاص وارد دنیای مافیاهای خطرناک شده است. اما اصل ماجرا این است که شخصیت اصلی داستان در مسیر کاری خود با نامزد قبلی اش روبهرو میشود و این سرآغاز داستانهای رمانتیک و فلاشبکهایی است که درباره رابطه آنها زده میشود.
روابط کاری و جنسی خلافکاران، بدنه اصلی قصه را تشکیل میدهد. سریال بابیل جزو مجموعههای پربیننده شبکه استار تیوی ترکیه است که هنوز چند قسمت از آن بیشتر منتشر نشده و همزمان در حال ارائه است.
«کلاغ» هم قصه پلیسی است که در گذشته پیشنهاد رشوه را از یک باند خلافکار نمیپذیرد و به همین خاطر زندگی خانوادگیاش از هم میپاشد. حالا پس از سالها پسرش در پی انتقام است. او تنها راه را نزدیکشدن به دختر رییس آن باند خلافکار میبیند و بدینترتیب قصه عشقی سریال آغاز میشود. ترکیبی از داستانهای عاشقانه، خیانت، خلافکاری و... را در این سریال میبینیم؛ مجموعهای که شبیه تمام سریالهای دیگر ترکی است.
سریالهای دیگری نظیر دختر سفیر، خانه من، عشق سیاه و سفید، پرتره زیبا، عشق اجاره ای، حلقه، داستان ما، قهرمان، داستان سه خواهر، گرگ، نفوذی، اسب وحشی و ... هم از جمله همین آثار به شمار میروند.
**هدایت: ابتذال یکی از راههای جذب مخاطب استاما در رابطه با ابتذال سریالهای ترکیه ای، حسن هدایت کارگردان پیشکسوت سینما و تلویزیون که مخاطبان هنوز سریال «کارآگاه علوی» او را به خاطر دارند، در این باره میگوید: با وجود اینکه سریالهای ترکیهای امروز پرمخاطب هستند و به یک موفقیت بزرگ در عرصه سریالسازی رسیدهاند باید گفت که سریالهای این کشور واقعاً مبتذل هستند و اتفاقاً یکی از دلایل موفقیتشان همین ویژگی است.
او معتقد است: اگر ابتذال را در ساختار و محتوا از هم جدا کنیم باید این نکته را در نظر داشته باشیم که به لحاظ ساخت، آثار ترکیهای در فضایی حرفهای ساخته میشوند، اما حرفی که در آثارشان وجود دارد مبتذل است و معمولاً به عادتهای مخاطب لنگر انداخته و آنچه را که او میخواهد ارائه میدهند. مخاطبان دنیا خطینگر هستند و به قصههایی عادت دارند که نیاز به تفکر چندانی نداشته باشد و از طرفی طولانی شدن این قصهها باعث میشود مخاطب با کاراکترها همراه شده و به آنها عادت میکند.
وی تاکید کرد: کشورهایی، چون کلمبیا و برزیل در ابتدا این سنت را در سیاست سریالسازی خود مدنظر قرار دادند و سریالهایی طولانی بالغ بر ۶۰۰ قسمت ساختند. ترکیه نیز این سیاست را مدنظر قرار داد و سریالهای طولانی بسیاری ساخت، اما باید این نکته را مدنظر داشته باشیم که ترکیه در کشورهای اروپایی و آمریکایی مخاطب چندانی ندارد و بیشتر بازار او در کشورهای عربزبان، آفریقایی و شبکههای ماهوارهای فارسی است.
این کارگردان خاطرنشان کرد: شاید آمار فروش سریالهای ترکیهای بالا باشد، اما مخاطبان آن محدوده جغرافیایی وسیعی را در بر نمیگرد و در محدوده کوچکی که مطرح کردم فروش بالای خود را دارند. این میزان مخاطب در این محدوده جغرافیایی نشان از این دارد که آثار ترکیهای چندان جهانشمول نیستندن و دلیل موفقیتشان نسبت به آثار ایرانی همان امکاناتی است که به دلیل عدم ممیزی از آن برخوردارند و ما در ایران این امکانات را نداریم.
کارگردان مجموعه تلویزیونی «کارآگاه علوی» تصریح کرد: بسیاری از سریالهای شبکه نمایش خانگی ما هم تقلیدهایی ناشیانه از سریالهای ترکیهای است که میبینیم در جلب نظر مخاطب نیز موفق هستند، اما اگر تلویزیون در برابر ممیزیها یک مقدار انعطافپذیرتر باشد و یک مدیریت درست در آن حاکم باشد میتواند مخاطبان بیشتری نسبت به شبکه نمایش خانگی داشته باشد، اما از آنجا که اینگونه نیست نمیتوان انتظار چندانی از تلویزیون برای جلب نظر مخاطب داشته باشیم.
**بالاخره نظارت با کجاست؟همان طور که در ابتدای مطلب هم عنوان شد، موضوع ارائه مجوز به بسترهای اینترنتی کلاف سردرگمی شده که هیچکس نمیتواند آن را باز کند. اگر در تولید آثار داخلی، مجوزها از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارائه میشود و ساترا نیز مسئول نظارت پسا انتشار را برعهده دارد، در موضوع سریالهای خارجی این موضوع کاملا گنگ است و مشخص نیست پلتفرمها سریالها را با مجوز کجا انتخاب میکنند و با چه مجوزی سانسورها اعمال میشود و همچنین با نظارت کجا این آثار دوبله میشوند.
در همین رابطه با «مهدی الفخانی» معاون پایش و نظارت سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر نیز گفت و گویی داشته ایم.
**الفخانی: رتبه بندی محتواها در دستور کار استالفخانی در پاسخ به این سوال که نظارت بر محتوای وی او دیها چگونه صورت میگیرد؟، گفت: مقررات محتوایی چند دسته دارد. یکی قوانین است. یعنی آنهایی که تعیین مصادیق به عنوان قوانین مجرمانه اعلام کرده و جای آن هم جای دیگری است و ما با آنها برخورد نمیکنیم. قوه قضاییه و دادستانی با آنها برخورد میکند، اما قطعا جزو مقررات بالا دستی ما حساب میشود. یکسری مقرراتی برای ساترا مهم است برای مثال مقررات اقشار آسیب پذیر و ما میگوییم این محتوا مناسب کودک نیست و این مقررات جزو قوانین مجرمانه و خط قرمز نیست، اما رسانههایی که تحت نظر ساترا مجوز ساترا گرفتند ساترا میکوید شما باید اینها را رعایت کنید و اقشار آسیب پذیر باید از این محتوا حفاظت شوند.
الفخانی همچنین درباره مصادیق تخلف توضیح داد: تخلف یک موقع است میگوییم نقض مقررات اتفاق افتاده است که طرف حسابش ساترا نیست و طرف حسابش دادستانی است و موقعی هم تخلف اتفاق میافتد. برای مثال میگویند مقررات ساترا این بوده شما از این مقررات عدول کردید. ما میآییم آنها را رتبه بندی و درجه بندی کرده و از امکاناتی که در اختیارشان گذاشتیم کم میکنیم و فرض بفرمائید تسهیلات تبلیغات به آنها میدهیم و طبیعی است رسانههایی که در محتوای ارزشی کار میکنند آنها را به مردم معرفی میکنیم و میگوییم اگر میخواهید فرزندتان از محتوای خوب بهرهمند شود این رسانههای مورد تائید هستند.
وی ادامه داد: طبیعی است رسانههایی که از مقررات ما تخلف میکنند دیگر به آنها امکانات و تبلیغات و تسهیلات نمیدهیم یا کمتر میدهیم و دیرتر میدهیم و آنهایی که بر اساس مقررات ما پیش میروند را در اولویت قرار میدهیم. اینها سوای این قوانین را رعایت نکردن است و اگر کسی قوانین را رعایت نکند میرود به سمت دادستانی و اگر کسی از مقررات ساترا تخلف کند این اتفاقها برایش میافتد. نقض قوانین نیست، بلکه تخلف از مقررات ساترا است، یعنی میخواهیم بین نقض قانون و تخلف از مقررات ساترا تفاوت قائل شویم.
الفخانی در پاسخ به این سوال که در این بستر که ناظر بر محتوا هستید یکسری اتفاقهایی میافتد. برای مثال در سریالی یکی از شخصیتها مواردی ترویج میکند و نمیشود به آن گفت ساختار شکنی محرز است، اما از لحاظ فرهنگی اشکال دارد. مثلا روی عشق مثلثی تاکید دارند یا بی بند و باری، ترویج اخلاقهای بد و هنجارشکنی. شما در اینجا هم ورود میکنید یا نه؟، تصریح کرد: بله، به این صورت در این بخش ورود میکنیم. ما بحثی به نام رتبه بندی محتوا داریم و در آن به این میرسیم که چقدر محتوای این کار ارزشی است و تا چه میزان هویت، اخلاق، سبک زندگی، دیانت و ... را رعایت کرده است. ما اینجا به محتوا امتیاز میدهیم، چونکه او نیامده به صورت محرز تخلفی کند و نقض قانونی صورت نگرفته است، اما او دارد یک موردی را ترویج میکند.
وی ادامه داد: من برای انتشار محتوا در برخی جاها کارگذاری راه میاندازم و به کارگذار میگویم محتوایی که میخواهد منتشر شود باید شما به آن رتبه دهید. اولا افرادی که نسبت به محتوای دریافتی حساس هستند من برایش لوگو درجه و رتبهای مشخص میکنم و کسی که از نظر فرهنگی میخواهد از خود و خانواده اش مراقبت کند، متوجه میشود که این محتوا مناسبش نیست. او نقض قانون نکرده که من جلویش را بگیرم و به او اجازه انتشار محتوایش را ندهم، اما میگویم از نظر فرهنگی مناسب جامعه ایرانی اسلامی من نیست و انتشار آن را توصیه نمیکنم. خانوادهای که میخواهد رعایت کند من به او امتیاز نمیدهم.
وی درباره اینکه این درجه چطور ارائه میشود که برای مثال من مخاطب این را متوجه شوم که این فیلم و سریال مناسب سن من نیست؟، گفت: زیرساختهای این را در معاونت پایش و نظارت آماده میکنیم. جلسههایی برگزار شده و در آینده میتوانم بیشتر موضوع را باز کنم و درباره معیارها صحبت کنم تا مردم آشنا شوند وقتی میخواهند از یک محتوای فرهنگی استفاده کنند لازم است به این نشانهها توجه کنند. اینها در کل دنیا رعایت میشود و حتی ما مطالعات پشتیبان برایش داریم و همه اینها در کل دنیا رعایت میشود. از طرفی من در کشوری زندگی میکنم که دارای فرهنگ دیرینه، دیانت، اسلام و مسائل دینی هستم باید اینها را بیشتر رعایت کنم و درجههای من برای محتوای فرهنگی چنین درجههایی هستند.
وی با بیان اینکه این موضوع فقط رده سنی نیست. رده سنی یکی از ده شاخص من در رده بندی محتوا است نه رده بندی سنی، گفت: درباره رده بندی سنی باید بگویم گاهی میگوییم این محتوا مناسب سن کودک، نوجوان و جوان است، اما نه من برای رده بندی محتوا میگویم که این محتوا مناسب قشر تخصصی است. این محتوای حتی مذهبی مناسب افرادی است که علم دینی دارند و مناسب هر فردی که میخواهد دین را رعایت کند نیست. این محتوا مناسب افراد تخصصی است و برای افراد عامی که میخواهند حتما سلامت شان را حفظ کنند نیست و این میشود رده بندی محتوا نه رده بندی سنی. در حالیکه رده بندی سنی میگوید تماشای فیلم برای افراد زیر ۱۲ سال مناسب است.
انتهای پیام/