کمک به یکدیگر با دست‌های خالی در ایام کرونا

به گزارش «سدید»؛ نفس عمیق می‌کشیدیم و اکسیژن تازه را به راحتی وارد ریه‌ها می‌کردیم. هر وقت دلمان برای یکدیگر تنگ می‌شد، با هم قرار می‌گذاشتیم تا دور هم جمع شویم. بدون هیچ دغدغه‌ای به تفریح و سفر می‌رفتیم و تصور می‌کردیم این‌ها همه حق طبیعی ما است. نعمت‌هایی که تا چندی پیش بسیار عادی بود و تصور می‌کردیم همیشگی هستند، بدون مقدمه از ما گرفته شد و اکنون با یک ویروس مورد امتحان الهی قرار گرفتیم.

کوچک شدن سفره‌های مردم در ایام کرونا/ افزایش فعالیت خیرخواهانه کوچک با شیوع کرونا
هر چه کرونا بیشتر شد، مشکلات خانواده‌های کم‌درآمد هم بیشتر و بیشتر شد. افرادی که روزمزد بودند، با تعطیلی مشاغل و حتی اعمال محدودیت‌ها، در تأمین معیشت دچار مشکل شدند و سفره‌های آن‌ها کوچک‌تر شد. اما از همان ابتدای شیوع کرونا نه تنها افراد غنی و توانمند، بلکه حتی قشر متوسط جامعه نیز برای کمک به افراد نیازمند پای کار آمدند و هر کسی بر اساس بضاعتی که داشت، دست به کار خیر زد؛ یکی برای تهیه ماسک و مواد ضدعفونی آستین بالا زد و دیگری برای تهیه بسته‌های معیشتی و حتی غذای گرم پای کار آمد.

در دوره‌ای که همه فکر می‌کردند کار‌های خیر فقط مخصوص افراد ثروتمند است و برای کمک به دیگران باید میلیاردی و میلیونی هزینه کرد، حتی یک هزار تومانی که شاید در نگاه اول دردی را دوا نکند، کارساز شد. ذره ذره مبالغ کم برای کمک به نیازمندان در خانواده‌ها جمع‌آوری شد و حتی خانواده‌ها تصمیم گرفتند بخشی از هزینه‌های زندگی را به افراد بی‌بضاعت داده و مبالغی را ماهانه، هفتگی و حتی روزانه به این امر اختصاص دهند؛ تا جایی که در کمتر از ۱۰۰ روز از شیوع کرونا شاهد همدلی باشکوهی بودیم که با فرمایشات رهبر معظم انقلاب برای مواسات و همدلی در این ایام، این همیاری به اوج خود رسید و در هر گوشه و کناری مردم برای کمک به یکدیگر تلاش می‌کردند تا مشکلات ناشی از کرونا برای خانواده‌های کم‌بضاعت و نیازمند کاهش یابد.

کار خیر مخصوص ثروتمندان نیست/ کمک به یکدیگر با دست‌های خالی
با شیوع کرونا، دیدگاه‌ها درباره کمک به یکدیگر و انفاق تغییر کرد. زمانی همه تصور می‌کردند باید متمکن بود و درآمد بیشتر از نیاز داشت تا بتوان برای کمک به همنوعان اقدام کرد. اما شیوع کرونا در کنار سختی و مشکلات، این را به ما آموخت که با دست خالی هم می‌توان به یکدیگر کمک کرد. چرا که شاهدیم برخی با مبالغ بسیار اندک و برخی هم که توانایی مالی ندارند، بدور از مادیات از توان بدنی، آبرو یا حتی وقت خود برای کمک به نیازمندان هزینه می‌کنند. یکی از آبرو و موقعیت خود برای جمع‌آوری کمک‌های مردمی و دیگری بر اساس توان خود اقدام به شناسایی نیازمندان می‌کند. برخی هم خیابان‌ها و اماکن عمومی یا حتی آپارتمان خود را ضدعفونی می‌کنند تا برای مهار کرونا قدمی برداشته باشند. حتی همان مغازه‌داری که در گوشه خیابان شیر آب و مواد شوینده قرار داده تا مردم دست‌های خود را بشویند، یا بانویی که غذای بیشتری می‌پزد تا مقداری را به همسایه بدهد یا همان نوجوانی که پول توجیبی خود برای نیازمندان کنار می‌گذارد، نوعی از کمک به یکدیگر را به ما یادآور می‌شود.

گروه‌های جهادی واسطه خیران با مستضعفان شدند/ کار خیر فقط موضوع مادیات نیست
حجت الاسلام محمد صدارت، یکی از فعالان در حوزه کمک‌های مردمی و رئیس اداره تبلیغات اسلامی مهران در گفتگو با فارس با بیان اینکه در کمک به یکدیگر فقط مادیات مطرح نیست، می‌گوید: پس از پیروزی انقلاب اسلامی اتفاقات خوبی در کمک به همنوعان صورت گرفت. بسیج اقتصادی و جهاد سازندگی داشتیم که در آن مردم به یکدیگر خدمت می‌کردند. در دهه اخیر هم نسل سوم و چهارم انقلاب با الگوگیری از فرهنگ انقلاب اسلامی در قالب گروه‌های جهادی فعال و به نوعی واسطه خیران با مستضعفان شدند.

وی با بیان اینکه این اقدامات بر اساس دستورات دینی و توصیه‌های ائمه (ع) ادامه داشت تا این با شیوع کرونا جدی‌تر شد، می‌افزاید: شیوع کرونا بسیاری مشاغل را تحت تأثیر قرار داد.

 

افرادی که فقیر نبودند، با تعطیلی برخی مشاغل نیازمند شدند و بسیاری که درآمد کمتری داشتند، به نان شب محتاج. وقتی رهبری بحث مواسات را مطرح کردند، هر کسی بر اساس توان گوشه‌ای از کار را بر عهده گرفت تا بتواند باری از دوش نیازمندان بردارد. بر همین اساس، محدوده جغرافیایی کمک کردن تغییر کرد و به دایره کوچک‌تری تبدیل شد تا جایی که کمک به همسایه‌ها، اقوام و نزدیکان در اولویت قرار گرفت.

برخی بیش از تصور و توان برای کمک به نیازمندان پای کار آمدند
حجت‌الاسلام صدرات با اشاره به اینکه کار‌های خیر نیاز به اموال زیاد ندارد، می‌گوید: سیره اهل بیت (ع) همواره الگویی برا ما است. وقتی حضرت زهرا (س) قرص نانی که برای افطار آماده کردند بودند، به فقیر می‌بخشند در حالی که خودشان برای افطار فقط همان نان را داشتند، نتیجه می‌گیریم که برای بخشش و کار خیر نباید حتما پول یا دارایی زیادی داشته باشیم بلکه اگر خودمان هم نیاز داشته باشیم می‌توان آن را برای خوشحالی یکدیگر و رضای خداوند تقسیم کرد.

 

برخی می‌گویند کرونا کسب و کار ما را نیز تحت تأثیر قرار داده، پس نمی‌توانیم کمکی کنیم. اما آموزه‌های دینی به ما یادآور می‌شود که با وجود نیاز هم باید کمک کنیم و نیاز دیگران را برطرف سازیم. خوشبختانه شیوع کرونا این همدلی را به نمایش گذاشت و شاهد بودیم که حتی افرادی که توانمندی مالی خوبی هم ندارند، متناسب با توان خود و گاهی بیش از انتظار کمک کردند و بسته‌های معیشتی و نذوراتی را برای نیازمندان تدارک دیدند.

تشکیل گروه‌های کوچک مجازی برای کمک به نیازمندان
پس از شیوع کرونا با الگوگیری از کمک به مردم کشورمان در بحران‌هایی همچون سیل و زلزله، در فضای مجازی نیز هر کسی گروه‌های کوچکی تشکیل داد و با اعلام شماره حساب برای کمک به نیازمندان تلاش کرد تا کار‌های خیر را توسعه داده و همه افراد را برای این کار خدا پسندانه شریک کند.

برخی به واسطه شغل یا محبوبیتی که در جامعه داشتند، نذورات و کمک‌های مردمی برای نیازمندان را جمع‌آوری کردند و برخی دیگر نیز قرار گذاشتند ماهیانه مبلغی خاص را برای نیازمندان تخصیص دهند تا کام هموطنان را در ظلمات کرونا شیرین کنند.

رونق کار‌های خیر به واسطه توسعه شبکه‌های اجتماعی
حسن حمزه‌زاده، مدیر روابط عمومی مجمع خیرین کشور در گفتگو با خبرگزاری فارس با بیان اینکه رونق کار‌های خیر به واسطه توسعه شبکه‌های اجتماعی و ارتباطات در فضای مجازی است، می‌گوید: کار خیر قبل از اینکه حال طرف مقابل را خوب کند، اول حال خیّر را خوب می‌کند و نتیجه آن را در روحیات خود و زندگی شخصی حس خواهد کرد.

وی با اشاره به کمک خیران در زمان زلزله و سیل سال‌های اخیر، می‌افزاید: اینکه یک سلبریتی یا یک فرد مطمئن شماره حسابی را اعلام می‌کند و مردم هم به واسطه اعتمادی که به آن شخص دارند، مبالغی را کم و زیاد برای کمک به هموطنان خود واریز می‌کنند، نشان می‌دهد که روح کمک به یکدیگر در بین مردم زنده است. وقتی به دنبال کار نیک می‌رویم تا به یکدیگر کمک کنیم، هزار تومانی هم کارساز می‌شود و فقط مبالغ کلان مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

مدیر روابط عمومی مجمع خیرین کشور با بیان اینکه پس از شیوع کرونا ۵ میلیون ماسک به همت ۱۰ نیکوکار تهیه و توزیع شد، می‌گوید: بسیاری از کار‌های خیر نیز که در جامعه انجام شد، با کمک عمومی مردم و با جمع‌آوری حداقل‌ها صورت گرفت و به قول بسیاری از خیران، شاید اثر وضعی آن کار خیری که توسط یک فرد کم‌درآمد یا قشر متوسط جامعه انجام شده باشد، بیشتر از یک ثروتمند باشد، چرا که آن با همه توانش به میدان آمده و یک ثروتمند با بخشی از اموالش.

تجلی «ارحم ترحم» در ایام کرونا
کرونا در کشورمان گوشه‌ای از فرهنگ اسلامی را متجلی کرد و با تغییر نیازها، رفتار‌های افراد نیز متفاوت شد. اما آنچه بیش از گذشته در این ایام مورد توجه قرار گرفت، همدلی بین افراد و کمک به نیازمندان در هر قشر و سطحی از جامعه بود. به گفته حجت‌الاسلام صدرات این روز‌ها روایت «ارحم ترحم» بیش از گذشته نمود پیدا کرده است. اگر بخواهیم خدا به ما رحم کند، باید به یکدیگر رحم کنیم.

 

اگر کسی درگیر کرونا است می‌گوییم خدا به او رحم کند و اگر به واسطه کرونا از دنیا رفته است، می‌گوییم ان شاالله رحمت الهی شامل حالش شود. رحم کردن به یکدیگر اکنون در قالب کمک و همدلی شکل گرفته که این انفاق‌های کوچک و خرد این روز‌ها بیشتر و بیشتر شده است؛ تا جایی که در هر گوشه‌ای و کناری هر کسی با هر شیوه و توان به فکر کمک به نیازمندان و رهایی از کرونا است.

انتهای پیام/