پشت پرده نقره‌ای

سینمای ایران از ابتدای حضور خود در جامعه ایرانی به دلیل جذابیت‌های بصری آن از یک سو و از سوی دیگر امکان جهت دهی محتوای آن توسط صاحبان قدرت و سرمایه (به خصوص در روز‌های نخستین حضور خود که رقیب دیگری نداشت)، بسیار مورد توجه قرار گرفت و پس از طی فراز و نشیب‌های فراوان در ۳ گردش حکومت (قاجار، پهلوی و جمهوری اسلامی) به وضعیت فعلی آن رسیده است. حال باید دید که هنر هفتم طی عمر نه چندان بلند خود در تاریخ این کشور چه دستاورد‌هایی را به ارمغان آورده و از آن مهم‌تر چه ادراکی از فضای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به مخاطبان القا نموده است.

گروه فرهنگ و هنر «سدید»؛ فردین آریش: سینما در طول فعالیت بیش از ۷۰ ساله خود در ایران، از زمان مظفرالدین شاه تا پهلوی دوم، تغییرات شگرفی را تجربه کرده است و از فعالیتی ابتدایی به صنعتی پرسود مبدل شده است. بیشترین تغییرات در سینمای ایران در سال‌های پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ رخ داد. در این دوره ساختن فیلم‌های شبه تاریخی و نمایش وفاداری به شاهان، نشان از تلاش حکومت در مشروعیت‌سازی داشت و سیاست‌های اعمال سانسور با شدت و جدیت دنبال می‌شد. در عین حال معدود فیلمسازانی وجود داشتند که به مضامین اجتماعی می‌پرداختند؛ به گونه‌ای که توانستند در ذهن جامعه تاثیرگذار باشند و نیز تماشای آثار آنان در عصر حاضر می‌تواند تا حدودی تصویری را از جامعه آن روز بازنمایی کند؛ بنابراین سینما از یک سو به عنوان رسانه‌ای جریان ساز و تاثیرگذار بر جامعه اهمیت دارد و از دیگرسو به واسطه وجه تاریخ سازی و انعکاس دقیق‌تر حال و هوای هر عصر باید مورد توجه قرار گیرد. پژوهش حاضر با توجه به این دو مهم، سعی دارد ضمن تشریح روند تغییرات سینمای ایران در دو بازه قبل و بعد از انقلاب، به بررسی تاثیرات اجتماعی و سیاسی سینمای ایران به ویژه در دهه‌های متاخر بپردازد.

۱- سینمای قبل از انقلاب / بخش اول

۲- سینمای پس از انقلاب / بخش دوم

۳- سینمای ایران در جشنواره‌های فیلم جهانی / بخش سوم

/انتهای پیام/