گروه رسانه فرهنگ سدید- محمدجواد خسروی: خبر تحریم ظریف این هفته به شدت قلمهای مجازی و عینی رسانهها را به خود وابسته کرد، به طوری که تیتر یک اکثر رسانههای چپ و راست و رادیکال و میانه رو سمفونیهای متفاوتی نواختند که به تبع آن خوانندگان درسر دوراهی حقیقت و شکیات مجاز و واقعیت متوقف شدند و تقریبا روزنامههای جریان اصلاحات یکنوا به تمجید و تولید قهرمانهای هالیوودی تکیه و در این سوی میدان بعضی جریانها به روشنگری و بعض دگر به تحلیل روندهای شش ساله دیپلمات غرب گرای دولت پرداختند.
دراین باره میتوان گفت که دولت در سالهای ابتدایی حیات خویش به تبع احساس و شیطنتهای سیاسی حملات شدیدی به ساختارهای دیپلماتیک کشور و ایضا افراد و گروههای دیپلمات در دولت قبل کردند و حتی رییس دولت نیز تا جایی رسید که پشت تریبونهای سفرهای استانی که مجالی برای حل مشکلات ریز و درشت و معیشت فراموش شده مردم باید باشد به ادبیات زنندهای که تا به حال سابقه نداشته و یا حداقل کم سابقه بوده مبادرت کردند؛ و پس از موج سواری رسانهای تنها راه چاره کشور، برای مشکلات اقتصادی را مذاکره با کدخدای جهان تعریف میکردند، که این مهم بدلیل خبائث آن ها، آن چیزی نشد که انتظار داشت یعنی دقیقا برعکس، تا جایی که حتی دیپلمات این کشور را همان کدخدایی که سنگش را به سینه میزدند تحریم کرد.
حال جریان مطبوع طرفدار دولت اعتدالی بجای اشاره مستقیم در مطبوعات فلهای خود به تحریم ارکان نظام یا حاکمیت به عناوینی مانند "ظریف هراسی " و ایضا " چه کسی از ظریف میترسد " روی آورده اند که اصلا تناقض آشکار با روح فعلی عملکردی که آمریکاییها انجام داده اند دارد، چرا که اساسا ظریف در چه ابعاد و قوارهای برای آمریکاییها مشکل آفرینی داشته، مگر فشار ایمیلی ظریف چقدر قابلیت داشته که آمریکا تن به تحریم ظریف بدهد. تجربه تقابل با آمریکاییها در طول سالیان گذشته به خوبی نشان داده ست که هرگاه آمریکاییها خبر یا تابلویی را رسانهای کرده اند، اساسا خود آن خبر مورد نظر نیست بلکه مسلهای مهمتر از آن را پیگیری میکنند که در سایه خبر قرار میدهند؛ و این ذات استراتژی منحوس آمریکایی هاست که در عملکرد روسای جمهوری پیشین هم از قضا چندان پوشیده و پیچیده نیست.
از سویی جای سوال ست که چرا این جریان به اصطلاح اصلاح اندیش، اصلا به حافظه تاریخی خودشان فشار نمیآورند که این دولت شش سال تمام اموراتش را به ارتباط و حل مشکلات نظام با آمریکا گره زده و برای همین رویاپردازیهای سیاسی، تنگناهای اقتصادی را وعده عمل داده بود و نه اینکه بعد از شش سال به جای پاسخگویی به مردم، احساسات ایشان را تحریک و خط خبری خاص برای افکار عمومی تولید و صبح گاهان به نوبت روی گیشه، شعارهای همیشگی دلفریب برای سیاست مداران و نبود امنیت شغلی برای مردم را تیتر کنند. حال ظریف تحریم بشود یا نشود مگر حضرت آقا و سایر نخبگان نظام را تحریم نکرده اند، چرا اینقدر غیرت رسانهای شما ورم نکرد. آیا این وعدههای صد روزه تا شش ساله شما به مردم بود آقایان دولت رفاه، آب و صابون بیاوریم.