تفسیر آیه‌ای از قرآن به مناسبت روز دهم ماه مبارک رمضان؛
ماه مبارک رمضان، ماه قرآن و تلاش برای فهم بیشتر معارف قرآن است. از سوی دیگر نظام اسلامی ما در سال‌های اخیر با چالش‌های سیاسی متعددی مواجه بوده است که اصلی‌ترین راه برای غلبه بر این چالش ها، افزایش فهم و بصیرت سیاسی مردم است؛ قرآن کریم کتابی بصیرت بخش است و تمسّک به آیات قرآن در تحقق این امر مهم کمک شایانی خواهد کرد.
به گزارش فرهنگ سدید؛ شبیر فیروزیان: ماه مبارک رمضان، ماه قرآن و تلاش برای فهم بیشتر معارف قرآن است. از سوی دیگر نظام اسلامی ما در سال‌های اخیر با چالش‌های سیاسی متعددی مواجه بوده است که اصلی‌ترین راه برای غلبه بر این چالش ها، افزایش فهم و بصیرت سیاسی مردم است؛ قرآن کریم کتابی بصیرت بخش است؛ «هذا بَصائِرُ لِلنَّاس؛ این قرآن برای مردم بصیرت‌ها آفرین است.» (جاثیه/ ۲۰) و تمسّک به آیات قرآن در تحقق این امر مهم کمک شایانی خواهد کرد. فرهنگ سدید تلاش دارد در طول ماه مبارک رمضان، هر روز بامحوریت یک آیه شریفه به برخی سؤالات و شبهات سیاسی - اجتماعی پاسخ دهد.
به مناسبت روز دهم ماه مبارک رمضان، با اشاره به آیاتی از قرآن کریم با محوریت تنازع و تفرقه در میان خود به برخی سؤالات و شبهات سیاسی پیرامون این موضوع پاسخ می‌دهیم.
به مناسبت روز دهم ماه مبارک رمضان، با اشاره به آیاتی از قرآن کریم با محوریت تنازع و تفرقه در میان خود به برخی سؤالات و شبهات سیاسی پیرامون این موضوع پاسخ می‌دهیم.
چگونه فتنه ۸۸ طمع دشمن را برای اعمال تحریم‌های بی سابقه بیشتر کرد؟
«وَ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ؛ و از خدا و پیامبرش اطاعت کنید و با هم نزاع مکنید که سُست می‌شوید و مهابت شما از بین می‌رود، و صبر کنید که خدا با شکیبایان است.» (انفال/۴۶)
این آیه شریفه، مؤمنین را به دو مسئله امر می‌نماید: «اطاعت از خدا و رسول و فصل الخطاب قرار دادن آنها» و «عدم تنازع و تفرقه در میان خود»؛ و سپس نتیجه عدم رعایت این دو مسئله را نیز دو چیز می‌داند: «سستی درونی» و «از بین رفتن ابهت و اقتدار بیرونی»؛ و نتیجه طبیعی این «سستی درونی» و «از بین رفتن ابهت بیرونی»، چیزی جز افزایش طمع دشمنان برای ضربه زدن بیشتر به نظام اسلامی و جامعه اسلامی نیست.
مضمون این آیه شریفه در برخی مقاطع از انقلاب اسلامی و بخصوص در فتنه سال ۸۸ مصداق یافت و به دلیل عدم اطاعت از اوامر ولیّ خدا مبنی بر لزوم التزام عملی به قانون و تلاش فتنه گران برای ایجاد دوقطبی و نزاع و تفرقه در جامعه از «استحکام درونی» و «اقتدار بیرونی» نظام اسلامی کاسته شد و همین موجب طمع دشمنان شد و آنان احساس کردند که می‌توانند به نظام اسلامی ضربه بزنند و از آن زمان بود که فشار‌های اقتصادی اش را بر ملت ایران بسیار بیشتر کرد.
«وَ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ؛ و از خدا و پیامبرش اطاعت کنید و با هم نزاع مکنید که سُست می‌شوید و مهابت شما از بین می‌رود، و صبر کنید که خدا با شکیبایان است.» (انفال/۴۶)
این آیه شریفه، مؤمنین را به دو مسئله امر می‌نماید: «اطاعت از خدا و رسول و فصل الخطاب قرار دادن آنها» و «عدم تنازع و تفرقه در میان خود»؛ و سپس نتیجه عدم رعایت این دو مسئله را نیز دو چیز می‌داند: «سستی درونی» و «از بین رفتن ابهت و اقتدار بیرونی»؛ و نتیجه طبیعی این «سستی درونی» و «از بین رفتن ابهت بیرونی»، چیزی جز افزایش طمع دشمنان برای ضربه زدن بیشتر به نظام اسلامی و جامعه اسلامی نیست.
مضمون این آیه شریفه در برخی مقاطع از انقلاب اسلامی و بخصوص در فتنه سال ۸۸ مصداق یافت و به دلیل عدم اطاعت از اوامر ولیّ خدا مبنی بر لزوم التزام عملی به قانون و تلاش فتنه گران برای ایجاد دوقطبی و نزاع و تفرقه در جامعه از «استحکام درونی» و «اقتدار بیرونی» نظام اسلامی کاسته شد و همین موجب طمع دشمنان شد و آنان احساس کردند که می‌توانند به نظام اسلامی ضربه بزنند و از آن زمان بود که فشار‌های اقتصادی اش را بر ملت ایران بسیار بیشتر کرد.
اخبار مرتبط
ارسال نظر
پرونده ها
