با عنایت به اتفاقات اخیر به ویژه اقدام اسف بار شرکت گوگل در دستبرد به گوشی همراه ۴۰ میلیون کاربر ایرانی خود، شاید بالأخره به این نکته التفات کنیم که در فضای مجازی از مرحله مستعمرگی، در حال حاضر به شکل بسیار تحقیرآمیزی به درجه «بردگی» تخفیف داده شده‌ایم!
به گزارش فرهنگ سدید؛ سهیل تقوی در یادداشتی نوشت: با عنایت به اتفاقات اخیر به ویژه اقدام اسف بار شرکت گوگل در دستبرد به گوشی همراه ۴۰ میلیون کاربر ایرانی خود، شاید بالأخره به این نکته التفات کنیم که در فضای مجازی از مرحله مستعمرگی، در حال حاضر به شکل بسیار تحقیرآمیزی به درجه «بردگی» تخفیف داده شده‌ایم! اتفاقتی مانند ماجرای حذف طلاگرام یا کاری که اینستاگرام با صفحات و مطالب حامی سپاه می‌کند، جز نتیجه بردگی اینترنتی نیست. اما برای رهایی از این بردگی باید بدانیم به طور خلاصه دو مسیر پیش روی ما قرار دارد:
- برنامه مبرهن جریان غرب‌پرست و غربگرا‌های نفوذیافته در مصادر اجرایی مرتبط با فضای مجازی، این است که تلاشی که در گذشته برای جراحی تلگرام و خارج کردنش از بدنه جامعه شده بود را کاملاً هدر بدهند و با اعلام شکست کامل گفتمان «ما میتوانیم»، نظام را مجبور کنند که فیلتر تلگرام را بردارد؛ حتی برخی اخبار غیر رسمی نیز شنیده شده که این جریان برای انتخابات مجلس به تلگرام اصلی و کانال‌ها و گروه‌های آن نیاز دارند. این مسیر در واقع وادادن به این بردگی اینترنتی و ادامه مسیر قبلی است با تسلیم شدن کامل و پذیرفتن برجام سایبری.
- راه دوم این است که همه افراد و مسؤولینی که در بهترین حالت، خوش خیال بودند و به عمق فاجعه بردگی ما در فضای مجازی اعتقاد نداشتند از خواب غفلت بیدار شده و همصدا با جریان «ما میتوانیم» در مرحله اول توبه کنند که مغلوب نظریه استعماری «ما نمی‌توانیم» شده‌اند و خودشان و مردم را فریب داده اند و گفته اند «مردم به حاکمیت اعتماد ندارند» و باید بی خیال کنارگذاشتن تلگرام و فیلترینگ بشویم و.
اما در مرحله بعد و بعد از اینکه آن‌ها و ما از این اعتماد به دشمن توبه واقعی کردیم و از قضایای پیش آمده عبرت گرفتیم، باید دوباره از ولایت طاغوت به ولایت الله و ولایت فقیه برگردیم تا امید داشته باشیم خداوند قادر متعال ما را بپذیرد و از گمراهی و ظلمات به نور هدایت رهنمون کند؛ باید گام‌های جدی در ملی کردن مدیریت فضای مجازی و ملی کردن فناوری اطلاعات و ارتباطات برداشته شود و احکام و توصیه‌های رهبر انقلاب مندرج در ابلاغیه شورای عالی فضای مجازی و پیوست مهم آن، جامه عمل پوشانده شود.
نکته آخر اینکه نباید این مسأله بحرانی پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی، ما را دوباره تنها به فکر راه‌حل‌های سریع روبنایی بیاندازد؛ بلکه باید باور کنیم که ارائه و توسعه خدمات پایه‌ای فضای مجازی، حتماً نیاز به سرمایه‌گذاری بسیار سنگین و طولانی‌مدت (حداقل ۳ سال) برای ایجاد زیرساخت‌های فنی و غیرفنی و دانش و تجربه لازم برای خدمات‌دهی مناسب به کاربران انبوه دارد (که توضیح موارد آن خارج از حوصله این یادداشت کوتاه است).
گرچه از آن طرف هم نباید فراموش کرد که این امر محقق نمی‌شود مگر با روند محدودسازی «هوشمندانه» رقبای قدرتمند خارجی.
- برنامه مبرهن جریان غرب‌پرست و غربگرا‌های نفوذیافته در مصادر اجرایی مرتبط با فضای مجازی، این است که تلاشی که در گذشته برای جراحی تلگرام و خارج کردنش از بدنه جامعه شده بود را کاملاً هدر بدهند و با اعلام شکست کامل گفتمان «ما میتوانیم»، نظام را مجبور کنند که فیلتر تلگرام را بردارد؛ حتی برخی اخبار غیر رسمی نیز شنیده شده که این جریان برای انتخابات مجلس به تلگرام اصلی و کانال‌ها و گروه‌های آن نیاز دارند. این مسیر در واقع وادادن به این بردگی اینترنتی و ادامه مسیر قبلی است با تسلیم شدن کامل و پذیرفتن برجام سایبری.
- راه دوم این است که همه افراد و مسؤولینی که در بهترین حالت، خوش خیال بودند و به عمق فاجعه بردگی ما در فضای مجازی اعتقاد نداشتند از خواب غفلت بیدار شده و همصدا با جریان «ما میتوانیم» در مرحله اول توبه کنند که مغلوب نظریه استعماری «ما نمی‌توانیم» شده‌اند و خودشان و مردم را فریب داده اند و گفته اند «مردم به حاکمیت اعتماد ندارند» و باید بی خیال کنارگذاشتن تلگرام و فیلترینگ بشویم و.
اما در مرحله بعد و بعد از اینکه آن‌ها و ما از این اعتماد به دشمن توبه واقعی کردیم و از قضایای پیش آمده عبرت گرفتیم، باید دوباره از ولایت طاغوت به ولایت الله و ولایت فقیه برگردیم تا امید داشته باشیم خداوند قادر متعال ما را بپذیرد و از گمراهی و ظلمات به نور هدایت رهنمون کند؛ باید گام‌های جدی در ملی کردن مدیریت فضای مجازی و ملی کردن فناوری اطلاعات و ارتباطات برداشته شود و احکام و توصیه‌های رهبر انقلاب مندرج در ابلاغیه شورای عالی فضای مجازی و پیوست مهم آن، جامه عمل پوشانده شود.
نکته آخر اینکه نباید این مسأله بحرانی پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی، ما را دوباره تنها به فکر راه‌حل‌های سریع روبنایی بیاندازد؛ بلکه باید باور کنیم که ارائه و توسعه خدمات پایه‌ای فضای مجازی، حتماً نیاز به سرمایه‌گذاری بسیار سنگین و طولانی‌مدت (حداقل ۳ سال) برای ایجاد زیرساخت‌های فنی و غیرفنی و دانش و تجربه لازم برای خدمات‌دهی مناسب به کاربران انبوه دارد (که توضیح موارد آن خارج از حوصله این یادداشت کوتاه است).
گرچه از آن طرف هم نباید فراموش کرد که این امر محقق نمی‌شود مگر با روند محدودسازی «هوشمندانه» رقبای قدرتمند خارجی.
ارسال نظر
