گروه گفتمان فرهنگ سدید- حجت الاسلام حجت فاخری: يكي از كارهايي كه در روزهاي اخير و در آستانه چهلمين سالگرد انقلاب اسلامي اشخاص، احزاب، گروه‌هاي مختلف سياسي و اجتماعي و ساير اصنفاف و طيف‌هاي گوناگونِ فعال در جامعه انجام مي‌دهند، صدور بيانيه و انتشار آن در فضاهاي رسانه‌اي است. هدفِ واحدي كه از جانب غالب آنان پيگيري مي‌شود، دعوت مردم به شركت در جشن ملي 22 بهمن در قالب راهپيمايي مردمي در سراسر کشور است. اما در لابه‌لاي اين بيانيه‌ها گاهاً مشاهده مي‌شود، سخن از اموري به میان می‌آید كه مرسوم و مناسب ایام نيست و در نگاهي خوش‌بينانه مي‌توان گفت كه كج‌سليقگي صورت گرفته است البته شايد اين نوع نگاه كمي ساده‌لوحانه باشد، نمونۀ اخير و قابل تأمل آن بيانيه مجمع روحانيون مبارز است كه در برخي از بندهايش ادعاهاي واهي صورت گرفته است. سعي بر آن است، تنها به يك بند آن كه به نظر مهم‌تر از بقيه است اشاره شود،كه سخن اصلی و اساسی آن بحث از انحراف و كاستي‌ها است.
محدودشدن آزادي‌هاي مشروع
يكي از انحرافات و كاستي‌هايي كه در انقلاب روي داده‌است با كمال تعجب بنابر عقايد افراد مجمع روحانيون مبارز، محدود شدن آزادي‌هاي مشروع است! علاوه بر اينكه اين تنها يك ادعا است و كلي‌گويي شده‌است از نگارنده‌هاي اين بيانيه بايد پرسيد كه در مقايسه با نظام پهلوي و جمهوري اسلامي چه نوع آزادي‌هايِ مشروع محدود شده‌است؟ و ای کاش تنها مصداقی را برای آن بیان می‌کردند تا منظور آنان بهتر فهمیده می‌شد. با نگاهي به آزادی‌های گوناگون در كشورهاي همسايه و دولت‌ها و حكومت‌هاي منطقه از قبیل آزادی بیان، کدام کشور مانند جمهوری اسلامی ایران است که برخی از مسئولين كشور در رسانه‌هاي مختلف چنين مورد تهمت و افترا قرار مي‌گيرند؟ و در بیشتر موارد هیچ پیگیری و برخوردی هم با اتهام زنندگان صورت نمی‌گیرد و هركس آزاد است تا عقايد و افكار خود را بيان كند و غير از انقلاب اسلامي عاملي براي اين آزادي مي‌توان متصور بود كه به مردم خود چنین آزادی داده‌است؟ براي نمونه و يادآوريِ مدعيان محدود شدن آزادي‌هاي مشروع، لازم است به جلسات ديدار دانشجويان با رهبر انقلاب می‌توان اشاره کرد و مشاهده کنند كه چگونه يك دانشجوي ساده به اركان نظام انتقاد وارد مي‌كند و كسي مانع از فعاليت‌هاي علمی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی او در سطح جامعه نمي‌شود.
خارج كردن بسياري از دلسوزان از گردونه تصميم‌گير
یکی دیگر از ادعاهای تأثر برانگیز مجمع روحانیون مبارز ادعای فوق است برای توضیح آن چنین باید گفت: خارج شدن كسي از مسير انقلاب به دو گونه متصور است؛ اول اينكه حكومت و دولت و يا به عبارت بهتر مسئولين كسي را از مسير انقلابي دور كنند و مانع از اقداماتِ سودمند آن در جهت نفع عمومی شوند. دوم آنكه فردي ديگر نخواهد انقلابي باشد و خدمت و خود را نسبت به اصول انقلاب پایبند بداند. در مورد اول بايد گفت كه بارها از زبان امام خميني و آيت‌الله خامنه‌اي، سعي بر جذب حداكثري و حفظ نيروهاي انقلابي شنیده شده‌است، شاهد اين مدعا سخنان امام و رهبري است كه در رويدادهاي مختلف كساني را كه مسير را اشتباه رفته و گمراه شده‌اند به بازگشت از انحراف دعوت کرده‌اند و مسير بازگشت را براي آن نبسته و انقلاب آمادگي دارد تا پشيمانان را بپذيرد.
اما در مورد افرادي كه خود از انقلاب جدا شده‌اند و تمايلي به بازگشت ندارند و نمي‌خواهند به انقلاب خدمت كنند واقعاً‌چه بايد كرد و چه برخوردي مي‌توان با اين عده داشت؟ البته تا وقتی که اقدامی بر خلاف مصالح ملی انجام نداده‌اند، شهروند جمهوری اسلامی هستند و از حق و حقوق خود برخوردارند اما اگر اقدام و تخلفی بر خلاف منافع ملی انجام دهند بنابر قانون با آنان برخورد خواهد شد.
ناتواني از پاسخگويي به نيازهاي مردم
ادعاي ديگري كه در اين بيانيه شده است، ناتواني از پاسخگويي به نيازهاي مردم است، اينكه چه كسي بايد پاسخگو باشد، شكي نيست كساني باید خود را پاسخگو بدانند که داراي مسئوليت هستند و امكانات كشور را در اختيار دارند. ناتواني در پاسخگويي يك علت اساسي دارد واينكه اقدامي صورت نگرفته است تا نسبت به آن پاسخي در شأن ملت شريف ايران ارائه گرد و در اين صورت است كه شخص مسئول خود را پاسخگوي نيازهاي اساسی مردم نمي‌داند و بايد از همين مجمع محترم سئوال كرد، اين گروه كه همواره افرادي از حزب خود را در پست‌هاي تصميم‌گير و اجرايي داشتند، نسبت به اقدامات خود در طول اين چهل سال گذشته به چه مقدار پاسخگو بودند؟ و در راستاي به چالش كشيدن مسئولين در جهت پاسخگويي نسبت به نيازهاي مردم چه كرده‌اند؟ و لذا نبايد آن را منتسب به ناتواني نظام دانست بلكه اشكال در خود مسئولين است كه اصلاً خود را پاسخگو نمي‌دانند!
اينگونه بيانيه‌ها سبب نااميدي دوستان و دلگرمي دشمنان خواهد شد. وظيفة مجمع روحانيون مبارز صرف بيانيه صادر كردن نيست، بلكه در چهل‌سالگي انقلاب بايد از دستاوردها و اقدامات خود سخن بگويند و نه تنها مانند كساني كه براي خود هيچ مسئوليتي قائل نبوده و انگار كه در اين دوران چهل ساله از تمام اقداماتي كه مي‌توانستند انجام دهند، محروم بوده‌اند، بلكه پاسخگويي را بايد از خود شروع كنند و بيان مشكلاتي كه مردم خود به خوبي از آن آگاه هستند حاصلي نخواهد داشت و بهتر است به جاي صدور بيانيه از كارنامة اقدامات خود در سطح جامعه سخن بگويند تا شايد موجب دلگرمي مستضعفين و صاحبان انقلاب اسلامي شود و مردم را بتوانند نسبت به خود امیدوار سازند.
