پایگاه تحلیلی فرهنگ سدید

کودکان همانگونه که به «اسباب‌بازی» نیازمندند به «ابزار بازی» هم احتیاج دارند. امروزه با کوچکتر شدن خانه‌ها، نبودن فضای بازی در محله‌ها، بازی‌های انفرادی جایگزین بازی‌های گروهی قدیمی شده و این موضوع موجب می‌شود انتخاب اسباب‌بازی مناسب برای کودک بیش از پیش اهمیت پیدا کند. در نتیجه اسباب‌بازی‌ها یا ابزار‌هایی که کودکان برای بازی‌های مختلف از آن‌ها کمک می‌گیرند نیز به اندازه بازی برای کودک اهمیت دارند.

برخی از روان شناسان و دانشمندان تربیت عقیده دارند که انبوهی از اصول شخصیتی کودک تا سن هفت سالگی او تکوین می‌یابد. اسلام نیز برای این دوره اهمیّت خاصی قائل شده است.

طبقه‌بندیِ علوم به «علومِ‌طبیعی» و «علومِ‌انسانی»، «صوری» و «منطقی» است، نه «ارزشی» و «ایدئولوژیک» طبقه‌بندیِ علوم به «علومِ‌طبیعی» و «علومِ‌انسانی»، طبقه‌بندیِ «ارزشی» و «ایدئولوژیک» نیست که بتوان آن‌را متّصف به صفاتِ «دینی» یا «سکولار» کرد، بلکه طبقه‌بندیِ «صوری» و «منطقی» است.

رئیس پژوهشکده فرهنگ و مطالعات اجتماعی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: دچار یک نوع فهم و تلقی نارسا درباره تربیت دینی هستیم یعنی غالباً این گمان وجود دارد که تربیت دینی در کنار تربیت علمی، سیاسی، اقتصادی و زیستی قرار دارد در حالی که تربیت علمی ما هم باید یک تربیت دینی در عرصه علم باشد.

به عقیده برخی کارشناسان در سال‌های اخیر معضلات فرهنگی و ضعف علمی در مدارس به درجه هشداردهنده‌ای رسیده است که این خود سبب افزایش بدبینی و بی اعتمادی اکثر خانواده‌ها به معلمان و مدارس شده است.

سن از جمله مولفه‌های موثر در انتخاب بازی و اسباب بازی می‌باشد لذا هر مقطع سنی شرایط خاص خود را دارد همان گونه که انسان در مسیر زندگی خود رشد می‌کنند متناسب با سن و رشد سنی خود، بازی خاص آن مقطع سنی را نیاز دارد.

همایش «سفیران حسینی» جمعه، هشتم شهریورماه با حضور حجت‌الاسلام «محسن قرائتی»، رئیس ستاد اقامه نماز، حجت‌الاسلام «کاظم صدیقی»، رئیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر، حجت‌الاسلام «سیدناصرالدین نوری‌زاده»، رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد و جمعی از مدیران و اعضای شورای نواحی این مرکز در مجتمع آموزشی فرهنگی محراب برگزار شد.

علی حجازیان گفت: مساجد در پیروزی انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس نقش بسزایی داشتند تا جایی که مکان جمع آوری کمک‌های مردمی بوده و در شناسایی و اعزام نیروها‌ی خبره نقش بسزایی ایفا می کرد.

ادغام اتحادیه تشکل‌های قرآن و عترت و اتحادیه مؤسسات قرآنی مردمی از سال‌های گذشته مورد بحث قرار داشت تا اینکه با تشکیل هیأت رسیدگی به امور مؤسسات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روند ادغام این دو اتحادیه سرعت گرفت.

آمار مؤسسات قرآنی ایران در بهترین حالت ۵۰۰۰ واحد است؛ اگر پراکندگی جمعیت و مؤسسات را به طور متوازن در نظر بگیریم، در ایران به ازای هر ۱۶۰ هزار نفر یک موسسه موجود است و با توجه به اینکه مؤسسات قرآن و عترت نوک پیکان و مجریان سیاست‌های قرآنی کشور هستند؛ یعنی کمبود موسسه قرآنی و فرهنگی در کشور محسوس و جدی است. ضمن اینکه بیش از ۸۰ درصد ظرفیت همین تعداد موسسه نیز فقط به امر آموزش اولیه می‌پردازند.