به گزارش «سدید»؛ "تهران باید تعطیل شود!" این جمله یک امر مدیریتی نیست؛ این جمله یک الزام است؛ یک الزام حیاتی! در بحرانی‌ترین روزهای ظهور کرونا، بسیاری از بیمارستان‌های تهران در گروه بندی وزارت بهداشت، شرح وظیفه‌ای در پذیرش و درمان بیماران کرونایی نداشتند، اما این روزها تقریبا تمام تخت های خود را به پذیرش بیماران کرونایی اختصاص داده اند.
بر اساس آمار مسئولان ستاد ملی مقابله با کرونا حدود 90 درصد تخت های بیمارستان های دولتی، خصوصی و خیریه تهران به بیماران کرونایی را پذیرش کرده اند.
گاهی بیماران کرونایی چند روز در اورژانس‌ها در انتظار خالی شدن تخت‌های بخش های داخلی و مراقبت های ویژه می مانند. شرایط بسیار بحرانی و نگران کننده است. بیماری بی رحم و بی امان هر روز دامن آلایندگی اش را بر اطراف و اکناف شهر می گستراند و در مقابل بضاعت مقابله، ناچیز و کم مقدار است. گرچه همت و تلاش قاطبه کادر درمان ستودنی و مثالزدنیست و با تمام وجود خود را وقف مبارزه با این بیماری کرده اند؛ اما خسته و فرسوده از دشمن نامرئی این کارزارند ! دشمنی که از پس و پیش ضربه می زند و می تازد و غالب اوقات به واسطه اهمال و سوء مدیریت مسئولان و متولیان جان دوباره می گیرد و روز خود را از نو آغاز می کند.
در آغاز تابستان 30 درصد ظرفیت بیمارستان ها تکمیل شد
بر اساس پیش بینی های متولیان بهداشتی کشور در آغاز سال 30 درصد ظرفیت تخت های بیمارستان های تهران به پذیرش بیمارن کرونایی اختصاص یافت. اما با آغاز فصل تابستان زمزمه هایی به گوش می رسید که این ظرفیت به اتمام رسیده و باید کاری کرد.
دکتر فرشاد علامه معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی تهران از پر شدن تخت‌های مربوط به بیماران کرونا در بیمارستان‌های دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی تهران خبر داد و گفت: اگر از بروز بیماری پیشگیری نکنیم، این گلوله برف بزرگ شده و ممکن است در جایی تاب‌آوری سیستم درمانی دیگر پاسخگو نباشد.
علامه در نشست خبری خود در روز 10 تیر ماه سال جاری از پر شدن تخت‌های مربوط به بیماران کرونا در بیمارستان‌های دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی تهران خبر میدهد و عنوان میکند: باید بدانیم که سیستم درمانی کشور یک ظرفیتی دارد. اکنون تمام تخت‌هایی که برای مبتلایان کرونا در نظر گرفتیم، تقریبا پر هستند، حال اگر روند به همین صورت ادامه یابد، باید از تخت‌های دیگرمان کم کنیم و آن‌ها را به کرونا اختصاص دهیم.
ین انعطاف هم تا جایی وجود دارد. اگر از بروز بیماری پیشگیری نکنیم، این گلوله برف بزرگ شده و ممکن است در جایی تاب آوری سیستم درمانی دیگر پاسخگو نباشد.
وی همچنین گفت: در حوزه کرونا نیازمند ایزولیشن هستیم و باید بخش‌های کرونا را از سایر بخش‌ها جدا کنیم. اکنون در مرحله‌ای هستیم که داریم بخش کرونایی اضافه می‌کنیم که شرایطی مانند اسفند ماه است. اگر این شرایط ادامه یابد، پاسخگویی سخت خواهد بود و مجبوریم خدمات معمول را مگر در موارد اورژانسی به تعویق اندازیم که در این صورت ممکن است عوارضی برای سایر بیماران به دنبال داشته باشد.
تکمیل ظرفیت مراکز درمانی در پذیرش بیماران کرونایی
در اخبار منتشر شده چند روز گذشته خبری با مضمون "ظرفیت بیمارستان های تهران پر شده است"،تیتر خورد، که حکایت از این داشت که تقریبا تمام ظرفیت در نظر گرفته شده برای پذیرش بیمارن کرونایی تکمیل شده است.
ایرج حریرچی روز 7 مهر ماه در برنامه تهران کلینیک رادیو تهران با اشاره به مسئله کمبود تخت در مراکز درمانی از جمله بیمارستان‌های امام حسین(ع)، بیمارستان دکتر شریعتی و بیمارستان امام خمینی (ره) بیان کرد: ظرفیتی که در این مراکز درمانی و بسیاری از مراکز درمانی دیگر به بیماران کووید 19 اختصاص یافته، تکمیل شده و در این مراکز از ظرفیت سایر بخش‌ها برای بستری بیماران کرونایی استفاده شده است.
معاون کل وزیر بهداشت در ادامه تصریح می کند: باید این را بدانیم که این بیمارستان‌ها پیش از این با اشغال تخت بالای 80 درصد مواجه بوده‌اند و هر بیمار کرونایی که باید بستری شود، بیمار بخش دیگر مرخص نمی‌شود.
حریر چی در خصوص سرگذشت مبتلایان خاطر نشان میکند: از هر تعدادی که به ویروس مبتلا می‌شوند، تعدادی در بیمارستان بستری شده که از این تعداد بستری‌ها حدود 10 درصد فوت می‌کنند. 50درصد از کسانی که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری می‌شوند، فوت می‌کنند. از هر 10 نفر که کادر درمان مجبور به استفاده از لوله تنفسی برای آن‌ها می‌شوند، 9 نفر فوت می‌کنند. پیشگیری باید پیش از مراجعه به مرکز درمانی آغاز شود.
پذیرش به 50 درصد برسد، بایدخدمات دیگر بیمارستان تعطیل شود
فرشاد علامه معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی تهران در اظهار نظری دیگر در مورد ظرفیت پذیرش بیماران کرونایی در هر بیمارستان می گوید: اگر تعداد مبتلایان به کرونا در بیمارستانی از حد بگذرد، خدمات غیرکرونایی بیمارستان باید تعطیل شود.
وی در ادامه می افزاید: اکنون ما در بالای پیک بیماری به سر می‌بریم. شاید بتوانیم مقداری از تخت‌های دیگر را به کرونا اختصاص دهیم، اما وقتی می‌گویم یک بیمارستان ۳۰ درصد تخت‌هایش را به مبتلایان به کرونا اختصاص داده است، اگر بخواهد این میزان را به ۵۰ درصد افزایش دهد، عملا باید بیمارستان را تعطیل کند و فقط بیمار کرونایی را بپذیرد. زیرا دیگر نمی‌تواند مسائل مربوط به کرونا را رعایت کند. بنابراین یک حدی وجود دارد و از آن حد بگذرد، خدمات غیرکرونایی بیمارستان تعطیل می‌شوند و بیماران دیگر آسیب می‌بینند. در حال حاضر برخی بیمارستان‌ها حدود ۲۵ درصد و برخی حدود ۳۵ درصد از ظرفیت‌شان را به کرونا اختصاص داده‌اند. اگر افزایش به همین منوال ادامه یابد، به مشکل جدی برمی‌خوریم.
بعد از پر شدن بیمارستان‌ها تصمیم نگیرید!
علامه در بخش دیگری از سخنانش یاد آور می شود: توصیه‌های زیادی به مردم کرده‌ایم، اما نکته مهم دیگر این است که اجازه ندهیم که بیمارستان‌های ما از بیماران کرونایی پر شوند و بعد تصمیم بگیریم که تعطیل کنیم یا فلان اقدام را انجام دهیم، بلکه زمانیکه داریم هشدار می دهیم و پیش از ایجاد این شرایط باید اقدام کنیم. نیاز نیست که همه چیز را تعطیل کنیم؛ بلکه باید در نقاط اساسی محدودیت ایجاد کنیم. باید سعی کنیم به پیک نرسیم، وقتی به پیک رسیدیم چندین روز طول می کشد تا تصمیمات اثرگذار باشند و به هر حال فرسودگی سیستم بیشتر می شود. بنابراین کمک کنیم تا تصمیمات را به هنگام‌تر اتخاذ کنیم.
تکمیل 80 درصد تخت های تهران در اوایل مهر
در روز هفتم مهر ماه اعلام می شود که 80 درصد از نهایت ظرفیت بیمارستان های دولتی، خصوصی و خیریه تکمیل شده است. با اینکه این روزها در خصوص این ظرفیت اظهار نظری نشده است، اما نیم نگاهی به برخی از بیمارستان ها مانند طالقانی و مسیح دانشوری و... حکایت از واقعیتی محرز و مسلم دارد. به این معنا که بیماران کرونایی در نوبت پذیرش در راهروهای بیمارستان و اورژانس انتظار می کشند.
اما به نظر میرسد که راهبرد و رویکرد مسئولان ارشد دولت مصداق این تمثیل است که می گوید: چو فردا شود فکر فردا کنیم. به این معنا که باز به هشدار ها بی توجه بوده و زمانی که آوار مصائب بر سر یک شهر هوار می شود تازه دولتمردان ما به میدان می آیند و در مقابل دوربین رسانه ها قول های مساعد می دهند که به محض خاموش شدن دوربین ها، حلاوت وعده و عیدههای آنان هم فروکش می کند و بیات می شود!
تعطیلی دو هفته ای تهران
سوالی که در این مجال به ذهن می رسد این است که چرا دولت کاری نمی کند و چرا حتی به پیشنهاد وزارت بهداشت و مسئولان این وزارتخانعه ترتیب اثر نمیدهد؟ یکی از راهکارهایی که بارها از سوی کارشناسان و متولیان بهداشت و درمان کشور خطاب به رئیس جمهور و سایر وزاری کابینه ارائه شد تعطیلی دو هفته ای تهران به عنوان راهی برای مهار و مقابله با گسترش این ویروس بود.
بارها در جلسات ستاد ملی مقابله با کرونا تاکید شده که باید تهران در مقطعی دو سه هفته ای تعطیل شود اما چرا این پیشنهاد عملی نمی شود، جای سوال دارد؟ ضمن آنکه هیچ دلیل قانع کننده ای هم برای عدم تعطیلی تهران از سوی رئیس جمهور و سایر وزاری کابینه اقامه نمی شود.
آیا در پس این روزه سکوت دولت به دنبال عملی کردن امینی گله ای نیست که بارها تئوری آن مطرح شده بود؟
چرا شخص آقای دکتر روحانی در مقابل تعطیلی تهران و سایر راهکارهای علمی مقاومت می کند. در حالی که شاهدیم رهبر معظم انقلاب توصیه های ستاد ملی کرونا را در تصمیم گیری های خود تعیین کننده دانسته اند.
سکوت در برابر هشداری به موقع!
اخبار محرمانه حکایت از این دارد که یکی از مقامات بلند پایه وزارت بهداشت چند ماه پیش چنین وضعی را به یکی از مقامات ارشد کشوری هشدار و گزارش کرده و خواستار تعطیلی و قرنطینه به موقع تهران شده بود که این پیشنهاد هم از سوی این دولتمرد بایکوت و بی پاسخ ماند.
سخن آخر؛ وعده‌هایی که از یاد رفت!
هرگز از یاد نمی بریم که در اسفند سال98، شخص رئیس جمهور هنگامیکه در نخستین جلسه ستاد مقابله با کرونا سخن می گفت، در خصوص اضطرار و الزام در اقدامات دولت، متذکر شد: "... اگر تخت بیمارستانی مورد نیاز باشد نیروهای مسلح ما در این خصوص هم آماده‌اند. اگر در یک جایی بیمارستان صحرایی فوری مورد نیاز باشد نیز این نیرو کاملا آماده است. بنابراین نیروهای مسلح به طور کامل در کنار این ستاد ملی و در کنار وزارت‌خانه‌اند؛ برای این که مشکلی برای درمان مردم پیش نیاید."
پس چرا با گذشت هشت ماه از بحران کرونا با عقبگردی بی سابقه به روزهای نخستین بازگشته ایم؟ در این رابطه ناهید خداکرمی عضو شورای شهر تهران در یکی از نطق های خود مدعی شد که "آمار جان‌باختگان فعلی در تهران تقریبا آمار مشابه هفته اول فروردین است"!
چرا رئیس جمهور و دولت متبوعش نگران دو هفته تعطیلی تهران است؛ در حالیکه این زمان می تواند نوش دارویی باشد بر تن زخم خورده این شهر و این کشور.
چرا مبادی ورودی تهران مسدود نمی شوند و در اقدامی قاطع از سفرهای دردسر ساز گروهی از هموطنان بی درد ممانعت به عمل نمی آید؟
با این وجود مردم انتظار دارند که دولت و شخص رئیس جمهور در مقابل پیشنهاد تعطیلی تهران روزه سکوت خود را بشکنند و به افکار عمومی پاسخی معقول مقبول بدهند.
انتهای پیام/
