جشنواره‌ هنرمندان ضد انقلاب با حمایت وزارت ارشاد/ وقتی از اعضای تروریستی منافقین به عنوان هنرمند یاد می شود

به گزارش فرهنگ سدید،  با استقرار علی مرادخانی در معاونت هنری وزارت ارشاد دولت یازدهم، بنیاد همایون خرم توسط فرزندش رضا خرم به تایید رسید و در ادامه رویدادی موسیقایی با عنوان جشنواره ی نوای خرم طراحی و راه اندازی شد.

سومین دوره این جشنواره در پاییز 96 و با حمایت معاونت هنری وزارت ارشاد، مختص کودکان، نوجوانان و جوانان بین 4 تا 18 سال در فرهنگسرای نیاوران (متعلق به معاونت هنری وزارت ارشاد) در حالی برگزار شد که متقاضیان باید برای شرکت در جشنواره اجرای یک تصنیف از ساخته‌های روح‌الله خالقی، مهدی خالدی، علی تجویدی، همایون خرّم، حبیب‌الله بدیعی ویا پرویز یاحقی را به صورت تکنوازی، تکخوانی، همنوازی، همخوانی، همخوانی و همنوازی، گروه‌نوازی ارایه نمایند.

در اطلاعیه هایی که از سوی دبیرخانه ی دایمی جایزه و جشنواره ی نوای خرم منتشر شده است، چهل (40) آهنگ از حبیب الله بدیعی، یکصد و پنجاه و چهار (154) آهنگ از مهدی خالدی، یکصد و پنجاه و پنج (155) آهنگ از همایون خرم، پنجاه و هفت (57) آهنگ از علی تجویدی و چهل (40) آهنگ از پرویز یاحقی معرفی شده است.

هرچند برخی از این آهنگ ها در داخل کشور توسط محمد اصفهانی، علی رضا افتخاری، علی زند وکیلی، علی رضا قربانی و محمدرضا شجریان بازخوانی شده اند اما تمامی کسانی که قصد شرکت در این گونه جشنواره ها را دارند باید به اصل و نخستین اجرای آهنگ مراجعه کرده و پس از شنیدن اجرایی که در زمان حیات سازنده ارایه شده است به نتیجه برسند و بازخوانی های جدید محلی از اِعراب ندارند.

بخش عمده و قریب به اتفاق این آهنگ ها در دوران پیش از پیروزی از انقلاب اسلامی توسط خوانندگانی مانند بانو شمس، رویا، یاسمین، دلکش، الهه، حمیرا، سیمین غانم، پوران، مهستی، مرضیه، روحبخش، ملوک ضرابی، هایده، عهدیه بدیعی و تعداد بسیار معدودی نیز توسط خوانندگان مرد مانند قوامی، ایرج، بنان و گلپا و دیگران اجراء شده اند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی دسته ای از این آثار ابتداء توسط خوانندگان لس آنجلسی مانند شکیلا، معین، جهان و دیگران بازخوانی شد و در ادامه در داخل کشور به دلیل فعالیت گروه های واسط توسط افرادی مانند محمد اصفهانی و علی رضا افتخاری بازخوانی شد.

نگاهی گذرا به پیشینه ی برخی از اساتید و آهنگسازان یاد شده می تواند در این زمینه تصویر ذهنی را تکمیل تر کند؛

همایون خرم متولد 1309 و درگذشته ی زمستان 1391 است، وی نوازنده ی ویولن، از اعضای خانه ی موسیقی و آهنگساز بود،  همایون خرم در طول عمر خود قطعات بسیار زیادی را ساخت و وارد سبد شنیداری موسیقی کشور کرد که بخش عمده ی این قطعات باصدای مرضیه، الهه، دلکش، پروین، هایده، یاسمین، پوران، مهستی، سیمین غانم و برخی زنان خواننده ی دیگر و قطعات بسیار محدودی که از تعداد انگشتان دو دست فراتر نیستند با صدای هوشمند عقیلی، حسین قوامی و محمد اصفهانی اجراء شده اند.

برخی از قطعات مشهور همایون خرم که توسط زنان خواننده ی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی اجراء شده بودند، توسط هنرمندان خارج نشین مانند ستار، زهره جویا، شکیلا و دیگران و در داخل توسط محمد اصفهانی، علی رضا قربانی و علی رضا افتخاری بازخوانی شدند.

محمدرضا شجریان، انوشیروان روحانی، همایون خرم، سامان احتشامی

علی تجویدی، محمود دولت ابادی

علی تجویدی متولد 1298 و درگذشته ی 1384 نوازنده ی ویولن و آهنگساز بود، آثار علی تجویدی توسط خوانندگانی مانند دلکش، مرضیه، حمیرا، هایده، الهه چند کار محدود وی با صدای غلامحسین بنان اجراء شده است.

بخش بزرگ آثار تجویدی توسط مرضیه، الهه و دلکش اجراء شده اند.

هایده و علی تجویدی

مهدی خالدی متولد 1298 و درگذشته ی پاییز سال 1369 در تهران می باشند، وی نیز نوازنده ی ویولن و آهنگساز است، عمده ی آثار و تصانیف خالدی توسط خوانندگانی مانند دلکش (قریب به نود تصنیف)، مرضیه، روحبخش، ملوک ضرابی و چند اثر محدود با صدای حسین قوامی و غلامحسین بنان وارد سبد شنیداری کشور شده است.

پرویز یاحقی متولد 1315 و درگذشته ی زمستان 1385 است، وی نوازنده ی ویولن و آهنگساز بود که مدتی نیز همسر حمیرا بود، آثار یاحقی با صدای خوانندگانی شامل حمیرا، مرضیه، الهه، پوران و دلکش معرفی، اجراء و ماندگار شده اند.

حمیرا و پرویز یاحقی

حبیب الله بدیعی و بانو شمس (همسر بدیعی و از خوانندگان دوران پیش از انقلاب اسلامی

حبیب الله بدیعی متولد 1312 و درگذشته ی پاییز 1371می باشد، او نوازنده ی ویولن و آهنگساز بوده است، بدیعی بیش از دویست آهنگ ساخته است که با صدای خوانندگانی مانند بانو شمس (همسر حبیب الله بدیعی)، الهه، مرضیه، دلکش، رویا، پوران، عهدیه، هایده و چند کار نیز با ایرج، بنان، گلپا، قوامی و محمودی خوانساری دارد.

از ساخته های بدیعی با صدای مرضیه

مجموعه ای از ساخته های حبیب الله بدیعی با صدای الهه

مرضیه در اردوگاه اشرف

به گزارش فرهنگ سدید علل استقبال از جشنواره نوای خرم به شرح زیر است:

• وجود سابقه ی ذهنی در اذهان عامه ی مردمی که والدین شرکت کنندگان را تشکیل می دهند.
• آشنایی با ساخته های آهنگسازان یاد شده در آموزش گاه های رسمی کشور.
• بازخوانی ساخته ها در داخل کشور توسط برخی هنرمندان به صورت تعمدی یا ناآگاهانه و سفارشی.
• تبلیغات و اطلاع رسانی مستمر به صورت مستقیم و غیرمستقیم از طرق مختلف منجمله برنامه های موسیقایی سازمان صدا و سیما و رسانه های مکتوب یا مجازی تخصصی موسیقی.
• قرارگرفتن افراد فوق الذکر در گروه های مرجع موسیقی کشور و تثبیت آن از طریق استمرار بازخوانی آثار در طول دهه های پس از انقلاب اسلامی توسط هنرمندان لس آنجلسی یا داخلی.

ملاحظاتی که در خصوص برگزاری اینگونه جشنواره ها باید در نظر داشت:

1. متقاضیان شرکت در جشنواره که در مقطع شکل گیری شخصیت هنری خود قرار دارند برای احراز شرایط حضور لاجرم باید به تصانیف آهنگسازی شده توسط افراد یاد شده با صدای عناصری رجوع کنند که اکثریت غالب آن ها زنانِ خواننده ی مبتذل هستند.
2. دو نفر از مهم ترین خوانندگانِ زنِ مشترک در لیست تصنیف های همه ی اساتید فوق الذکر که بیشترین تصنیف ها با صدای ایشان اجراء و وارد بازار شده است بانو الهه و مرضیه هستند :

الـهه

الف ) بهار غلامحسینی با نام هنری الهه، متولد 1313 و درگذشته ی 1386 است که با افرادی مانند بزرگ لشگری، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، علی تجویدی، واروژان، انوشیروان روحانی و همایون خرم فعالیت و همکاری داشت.

وی با کمک مجید وفادار (نوازنده ی ویولن و آهنگسازی که در سال 1354 درگذشت، مراسمی برای رونمایی از کتاب زندگی نامه ی وی و بزرگداشت وی در حوزه ی هنری در شهریور سال 1396 برگزار شد!!) خوانندگی را آغاز کرد.

همسر وی یعقوب یگانه از اعضای حزب منحله ی توده بود.

وی قریب به هشتصد ترانه و تصنیف اجراء کرده است که به صورت مستقل یا در متن فیلمفارسی ها ارایه شده اند، وی از سال 1373 همکاری خود با فرقه ی منافقین را در قالب برگزاری اجرای صحنه ای آغاز کرد.

وی پس از سال ها همکاری با منافقین در تابستان سال 1385 به دلیل شدت سرطان کبد به ایران بازگشت و در پاییز سال 1386 در بیمارستان پارسیان تهران در سن 73 سالگی درگذشت.

مریم رجوی و مرضیه

ب ) خدیجه اشرف السادات مرتضایی با نام هنری مرضیه، متولد 1303 و درگذشته ی 1389 است، مرضیه نیز همانند الهه در سال 1373 به فرانسه رفت و در ادامه به فرقه ی منافقین پیوست و به دلیل گستره ی فعالیت ها و همکاری هایش به عضویت شورای ملی مقاومت درآمد، وی اجراهای صحنه ای متعددی را در شهرهای مختلف اروپا در حمایت از فرقه ی منافقین برگزار کرد، در برنامه های مختلف تلویزیونی در قامت مدافع و حامی منافقین حضور یافت، در برابر دوربین ها در اردوگاه اشرف بر روی تانک بعثیِ منافقین رفت و ترانه خواند.

وی در میهمانی های رسمی مسعود رجوی در عراق به اتفاق همایون تجلی(پیانیست و آهنگساز)، محسن جمشیدی (نوازنده ی ویولون)، محمد شمس (آهنگساز)، طاهر زاده (نوازنده و آهنگساز) و کامیار ایزد پناه (نوازنده) حضور می یافت. در برخی از مجالس اسماعیل وفا نیز حضور داشت.

مرضیه در پاریس مرد و در همان جا نیز دفن شد.

مسعود رجوی و مرضیه (در حال اجراء برای فرقه ی منافقین)

ج ) سایر خوانندگانی که با ساخته های اساتید یا آهنگسازان یاد شده اجراء داشته اند، همگی جزوِ خوانندگان زنِ مبتذل پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و یا مردان خواننده ای که علاوه بر ابتذال، حضور در فیلمفارسی های دوران ستمشاهی را با ادبیاتی آکنده از ابتذال در کارنامه دارند.

3. زنده نگاه داشتن و تداعی هنرمندان و محصولات هنری و فرهنگی پیش از انقلاب اسلامی از راهبردهای مهم نظام سلطه و جریانات ضدانقلاب و برانداز است که در پنج سال اخیر به صورتی کاملا سازمان یافته و قابل احصاء جهش یافته است.
4. قراردادن شرط گوش فرادادن نوجوانان این مرز و بوم به صدای خوانندگان زن یا مبتذل پیش از انقلاب اسلامی، در حقیقت علاوه بر قبح زدایی از ترویج فساد و اباحه گری، تثبیت چهره های ضدارزش در قامت گروه های مرجع، احیای خط مبتذل هنرِ درباری و تغییر ذائقه ی جامعه ی مخاطب بر اساس برنامه ای هوشمندانه است.
5. ترویج و احیای تکخوانی زن در بطنِ خود کشف حجاب و زایل کردن حیاء را درپی دارد که این امر یکی از مهم ترین اهداف نظام سلطه برای ایجاد احساس نیاز کاذب نسبت به آواز زنان است.
6. هنگامی که از اعضای فرقه ی تروریستی منافقین مانند الهه، مرضیه و عماد رام و سایر اعضای گروهک های تروریستی یا تجزیه طلب به عنوان هنرمند یاد می شود یا از ساخته ها و یا صدای آنان در یک جشنواره ی رسمی در داخل کشوری که بیش از بیست هزار نفر از بهترین مردمان آن به دست ایشان ترور شده اند، به سادگی به عنوان یکی از شرایط احراز استفاده می شود، معنای آن بسیار عمیق و گسترده و نادیده انگاشتن آن به معنایِ ریل گذاری برای تعمیق نفوذِ جریانات معارض و برانداز است، متاسفانه سکوت کامل رسانه های ارزشی، دستگاه های نظارتی و امنیتی در برابر این پدیده های بسیار خطرناک ناشی از عدم اشراف بر جریان ها و عناصر هنری مبتنی بر تبارشناسی و یا نادیده انگاری است.
7. در همین راستا باید به اشاعه و تثبیت آموزش خوانندگی برای دختران و زنان در آموزشگاه های رسمی موسیقی و یا به صورت غیررسمی از طریق چهره های شاخص موسیقی کشور اشاره داشت که این گونه رخدادهای هدفمند در ترویج و تعمیق آن نقش راهبردی و تعیین کننده داشته و آینده را با چالش های بسیار جدی مواجه خواهد کرد.
8. عدم توجه ویژه به اهمیت برگزاری رویدادهای فرهنگی و هنری از سویی و غفلت عجیب از برگزاری رویدادی موسیقایی با رعایت استانداردهای فنی، الزامات جغرافیای فرهنگی نظام و منظم، به دور از شعارزدگی و مبتنی بر واقعیات و نیازهای جامعه، مخاطبین و دشمن شناسی، ایجاد خط ارتباطی با گروه های خارجی همسو که ناشی از سوءمدیریت، اصرار بر ماندن در وضعیت آخر و واقعیت انگاریِ پنداشت های ذهنی، عدم وجود انسجام در راهبردها، فقدان بلوک رسانه ای حرفه ای و همراه، غفلت از اصل چهره سازی برای تغییر در گروه های مرجع، فقدان برنامه ریزی کاربردی برای ایجاد صنوف و موارد مشابه، علاوه بر تکمیل پازل نفوذ در سامانه های مدیریتی نظام، در ایجاد وارونگی فرهنگی تسریع و در صورت استمرار، به سرعت مارا با نمادهایِ فروپاشی فرهنگی و هنری مواجه خواهد ساخت.