دکتر حسین قنادیان
هر از چند گاهی یکی از آدمک‌هایی که گوش و هوششان بازیچه فرهنگ غرب است، به بهانه حضور در مراسمی، چشم‌ها را بسته و زبان را گشوده و هرآنچه ناخوبی است را، لقلقه زبان ناپاک خود می‌گردانند.
گروه هنر فرهنگ سدید- دکتر حسین قنادیان: به کوری چشم معاندین قسم خورده انقلاب اسلامی و دشمنان تاریخی ایران زمین و چهره‌های مرعوب و پادو‌های داخلی آنان، ملت مسلمان، فهیم و قدرشناس این سرزمین کهن، جشن چهلمین سالگشت پیروزی انقلاب اسلامی را با شکوه و عزت پاس داشتند.
هر از چند گاهی یکی از آدمک‌هایی که گوش و هوششان بازیچه فرهنگ غرب است، به بهانه حضور در مراسمی، چشم‌ها را بسته و زبان را گشوده و هرآنچه ناخوبی است را، لقلقه زبان ناپاک خود می‌گردانند.
هرچند که این لجن‌پراکنی‌ها فقط گوینده را ناپاک‌تر کرده و در مثال به حکمِ «دریا و دهان سگ» است، اما در برابر این بدرقصی‌ها، خاموش ماندن نیز ناروا بوده و جایز نیست!
یک وقت در مراسم تشییع هنرمند فقید «سیدضیاءالدین دری» که نکبت پهلوی را به تصویر کشید؛ دون کیشوتی از سیاه روزی چهل ساله دادسخن سرمی‌دهد.
هنگامی دیگر عنصر حقیری که چهل سال بدون‌وقفه بر پرده نقره‌ای سینمای ایران جولان داده و حجابش را در کارناوال‌های خارجی به ثمن بخس به مشارکت گذاشته، گردن کج کرده، چشم خمار کرده و در افتتاحیه جشنواره فیلم فجر می‌نالد که؛ آزادی نیست!
دیگر روز دخترکی در اختتامیه جشنواره تئاترفجراز موانع هنرمندی اش! در چهل سال پس از انقلاب اسلامی می‌گوید واین روز‌ها هم یکی دیگر از نوکرمآبان درب خانه نظام غرب که هوش و گوشش به یغمارفته و ازیاد برده که نام ونان ازصدقه سرِ تلویزیون جمهوری اسلامی دارد، افتخارمی‌کند که نمک مردم وبیت‌المال خورده و نمکدانشان رامی‌شکند وباد در غبغب افکنده ومی‌گوید؛ سال‌های زیادی است سیمای جمهوری اسلامی را نگاه نمی‌کند.
گوییا این آدمک ناسپاس از یاد برده که به واسطه سریال‌های ششگانه‌اش که با پول مردم ساخته و از تلویزیون جمهوری اسلامی پخش شده؛ سری در بین سر‌ها در آورده، حال چشم می‌دراند و بدون ذره‌ای شرم فریاد می‌زند که تلویزیونی که ولی‌نعمت اوست را نمی‌بیند؟!
این «دون کیشوت» خوداستاد خوانده، بدون نگاه‌داشتِ حرمتِ مراسم تشییع مرحوم «خشایار الوند» زنجموره می‌کند که "امروز روز بدی، روز سختی است، مگر در این چهل سال گذشته کدام روزمان روز خوبی بوده؟ ".
آقای کیومرث پوراحمد!
سرنا را از سرگشاد زدن؛ هنر نیست!
در این چهل سال به برکت انقلاب و جمهوری اسلامی؛ هرچه خواستی ساختی، هرچه خواستی گفتی، مع‌الاسف اینک که پای لنگ هنرت برلب گور فراموش‌زارِ مردمی قرار گرفته است، این‌همه یاوه‌گویی و پنجه کشیدن به چهره انقلابی که ثمره خون صد‌ها هزار جوان رشید و غیور و ایستادگی میلیون‌ها انسان باشرف ایرانی است، نشان از چه دارد؟! آیا سناریویی برای درخشش در برابر چشمان نکبت‌بار دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامی نیست؟!
آنچه مهم است این است؛ دیرزمانی است که مردم آزاده این سرزمین فاطمی، فاتحه نوکران استعمار و دشمنان را برسرگور‌های بی‌نشانشان خوانده‌اند، یقین بدان این آزادگان و سرافرازان برای این اباطیل هیچگاه «تره خرد نکرده و نخواهند کرد»!، این تلاش‌های مذبوحانه پادو‌ها ودون کیشوت‌های برجام فرهنگی راه به جایی نخواهند برد وملت انقلابی جاده بردگی غرب را برای همیشه مسدود نموده است!
بساط معرکه‌ات را جمع کن که این خیمه‌شب بازی، مناسب خیابان‌های لندن و نیویورک است، نه خاک مقدس ایران اسلامی!
اما؛ دریغ و اسف از محافظه‌کاری نامسئولانی که دیده براین بی حرمتی‌ها و لجن‌پراکنی‌ها بسته‌اند و منفعت خود را بر مصلحت ملت و منافع ملی رجحان می‌دهند. بر مدیران و مسئولین است که تا دیگ خشم ملت به جوش نیامده و فرصت باقی است؛ ضمن اظهار توبه و انابت به درگاه خداوند متعال و پیشگاه مردم، دست محافظه‌کار را از جیب عافیت‌طلبی بیرون آورده و جبران اهمال کاری‌های گذشته خود را بنمایند.
هر از چند گاهی یکی از آدمک‌هایی که گوش و هوششان بازیچه فرهنگ غرب است، به بهانه حضور در مراسمی، چشم‌ها را بسته و زبان را گشوده و هرآنچه ناخوبی است را، لقلقه زبان ناپاک خود می‌گردانند.
هرچند که این لجن‌پراکنی‌ها فقط گوینده را ناپاک‌تر کرده و در مثال به حکمِ «دریا و دهان سگ» است، اما در برابر این بدرقصی‌ها، خاموش ماندن نیز ناروا بوده و جایز نیست!
یک وقت در مراسم تشییع هنرمند فقید «سیدضیاءالدین دری» که نکبت پهلوی را به تصویر کشید؛ دون کیشوتی از سیاه روزی چهل ساله دادسخن سرمی‌دهد.
هنگامی دیگر عنصر حقیری که چهل سال بدون‌وقفه بر پرده نقره‌ای سینمای ایران جولان داده و حجابش را در کارناوال‌های خارجی به ثمن بخس به مشارکت گذاشته، گردن کج کرده، چشم خمار کرده و در افتتاحیه جشنواره فیلم فجر می‌نالد که؛ آزادی نیست!
دیگر روز دخترکی در اختتامیه جشنواره تئاترفجراز موانع هنرمندی اش! در چهل سال پس از انقلاب اسلامی می‌گوید واین روز‌ها هم یکی دیگر از نوکرمآبان درب خانه نظام غرب که هوش و گوشش به یغمارفته و ازیاد برده که نام ونان ازصدقه سرِ تلویزیون جمهوری اسلامی دارد، افتخارمی‌کند که نمک مردم وبیت‌المال خورده و نمکدانشان رامی‌شکند وباد در غبغب افکنده ومی‌گوید؛ سال‌های زیادی است سیمای جمهوری اسلامی را نگاه نمی‌کند.
گوییا این آدمک ناسپاس از یاد برده که به واسطه سریال‌های ششگانه‌اش که با پول مردم ساخته و از تلویزیون جمهوری اسلامی پخش شده؛ سری در بین سر‌ها در آورده، حال چشم می‌دراند و بدون ذره‌ای شرم فریاد می‌زند که تلویزیونی که ولی‌نعمت اوست را نمی‌بیند؟!
این «دون کیشوت» خوداستاد خوانده، بدون نگاه‌داشتِ حرمتِ مراسم تشییع مرحوم «خشایار الوند» زنجموره می‌کند که "امروز روز بدی، روز سختی است، مگر در این چهل سال گذشته کدام روزمان روز خوبی بوده؟ ".
آقای کیومرث پوراحمد!
سرنا را از سرگشاد زدن؛ هنر نیست!
در این چهل سال به برکت انقلاب و جمهوری اسلامی؛ هرچه خواستی ساختی، هرچه خواستی گفتی، مع‌الاسف اینک که پای لنگ هنرت برلب گور فراموش‌زارِ مردمی قرار گرفته است، این‌همه یاوه‌گویی و پنجه کشیدن به چهره انقلابی که ثمره خون صد‌ها هزار جوان رشید و غیور و ایستادگی میلیون‌ها انسان باشرف ایرانی است، نشان از چه دارد؟! آیا سناریویی برای درخشش در برابر چشمان نکبت‌بار دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامی نیست؟!
آنچه مهم است این است؛ دیرزمانی است که مردم آزاده این سرزمین فاطمی، فاتحه نوکران استعمار و دشمنان را برسرگور‌های بی‌نشانشان خوانده‌اند، یقین بدان این آزادگان و سرافرازان برای این اباطیل هیچگاه «تره خرد نکرده و نخواهند کرد»!، این تلاش‌های مذبوحانه پادو‌ها ودون کیشوت‌های برجام فرهنگی راه به جایی نخواهند برد وملت انقلابی جاده بردگی غرب را برای همیشه مسدود نموده است!
بساط معرکه‌ات را جمع کن که این خیمه‌شب بازی، مناسب خیابان‌های لندن و نیویورک است، نه خاک مقدس ایران اسلامی!
اما؛ دریغ و اسف از محافظه‌کاری نامسئولانی که دیده براین بی حرمتی‌ها و لجن‌پراکنی‌ها بسته‌اند و منفعت خود را بر مصلحت ملت و منافع ملی رجحان می‌دهند. بر مدیران و مسئولین است که تا دیگ خشم ملت به جوش نیامده و فرصت باقی است؛ ضمن اظهار توبه و انابت به درگاه خداوند متعال و پیشگاه مردم، دست محافظه‌کار را از جیب عافیت‌طلبی بیرون آورده و جبران اهمال کاری‌های گذشته خود را بنمایند.
ارسال نظر
خیلی خوب.
نگاه داشت پیشینه و پاسداشت حرمت ها، خصیصه ی مردان نیک خصال و آزادگان نیکو مرام است. تنها؛ رجالگان فرومایه و غداران پست، قدر نمک را خفیف کرده و شان مردمی را ضعیف می خواهند. جناب آقای کیومرث پوراحمد! تاریخ سرافرازی این خاک ادب آجین، هیچگاه به یاد ندارد که مردمان غیرتمند ایران زمین، دریوزگی بر خوان اجنبی را به پشیزی برگرفته باشند. دگر باره، دفترچه ی داشته هایت را با تانی تورق کن و این کرت بر دیباچه اش بنویس؛ بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم ...