اسماعیل امینی شاعر و طنزپرداز در گفت‌وگو با «فرهنگ سدید»:
امینی گفت: پس از انقلاب اسلامی بسیاری از مواردی که به صورت قصه و اسطور‌های در شعر‌ها می‌آمد؛ در فضای حقیقی مجسم شد و قهرمان‌های آرمانی که در شعر‌ها بودند و یا افسانه و ساخته ذهن شعرا بودند به چشم دیده شدند مخصوصا در دوران دفاع مقدس.
اسماعیل امینی شاعر و استاد دانشگاه در گفت‌وگو با فرهنگ سدید درباره جایگاه شعر پس از انقلاب اسلامی گفت: شعر انقلاب ادامه طبیعی هزار سال شعر فارسی است که این شعر با تمام فراز و فرود‌ها در طول تاریخ، مدافع اخلاق و معنویت بوده است.
وی ادامه داد: پس از انقلاب اسلامی بسیاری از مواردی که به صورت قصه و اسطور‌های در شعر‌ها می‌آمد؛ در فضای حقیقی مجسم شد و قهرمان‌های آرمانی که در شعر‌ها بودند و یا افسانه و ساخته ذهن شعرا بودند به چشم دیده شدند مخصوصا در دوران دفاع مقدس.
امینی تصریح کرد: اگر امروز شعرانقلاب به این میزان ارزشمند است تنها به لحاظ محتوایی به نیست، زیرا شعر پس از انقلاب به لحاظ زبانی و بلاغی هم توسعه پیدا کرد.
این طنزپرداز درباره آینده شعر انقلاب گفت: چشم انداز آینده شعر انقلاب، این است که از محدوده مرزی ایران فراتر می‌رویم و شعر انقلاب می‌تواند در جهان یک پیام تازه، حرف تازه، نگاه تازه به انسان و نحوه اداره کشور و آرمان‌های کشور ارائه دهد.
وی ادامه داد: امروز وظیفه شعر و ادبیات این است که شعر انقلاب را به جهان معرفی کند. اگر این کار شود جای خالی خیلی موضوع‌ها پُر می‌شود. مشکل امروز هنر جهان فقر اندیشه است، اما شاعران ایران به لحاظ اندیشه بسیار بسیار قوی هستند؛ از این رو چشم انداز آینده این است که فراتر از مرز‌ها خواهیم رفت.
امینی درباره موانع جهانی شدن شعر انقلاب گفت: یکی از دلایلی که شعر انقلاب هنوز جهانی نشده این است که ما ضرورت نمی‌دیدیم برای بقیه هم حرفمان را بزنیم و شعر‌ها را برای آن‌ها نیز ترجمه کرده و با آن‌ها رفت و آمد کنیم؛ ما بیشتر مشغول کار خودمان بودیم در حالی که دیگران بسیار مشتاق هستند که بدانند ما چه کاری انجام می‌دهیم و در این سال‌ها چه دستاورد‌هایی در این حوزه داشته ایم.
این استاد دانشگاه افزود: مشکل دیگر که مانع جهانی شدن شعر انقلاب شد این است که سرنخ مجامع علمی و فرهنگی کشور در دست کسانی بوده است که خیلی نسبتی با این احوال نداشتند و نگاه آن‌ها اداری و صنفی بوده تا نگاه به ارزش‌های انقلاب و این نوع نگاه بخشی مهمی از مشکلات است. مدیران فرهنگی برروی همه چیز سرمایه گذاری می‌کردند الا توسعه، ترجمه شعر انقلاب و رفت و آمد با کشور‌های دیگر؛ اگر کار‌هایی هم در این حوزه جهانی شده است به صورت شخصی بوده و نظام‌مند و با پشتیبانی مداوم نبوده است. متاسفانه غفلت کردیم و جای ما رقیب‌های ما گرفته اند.
این شاعر انقلابی در خصوص اینکه این رقبا خارجی هستند یا داخلی گفت: هم رقبای داخلی هم رقیبان خارجی، یعنی اکنون در کشور‌های دیگر کسانی را به عنوان شاعران ایرانی می‌شناسند که نه شعر آن‌ها خوب است نه در نظام فکری و زبانی آن‌ها خیلی تحولی ایجاد شده، اما به واسطه فضای مجازی و چهره سازی‌های دروغین به جایگاهی دست یافته اند.
وی در پایان اظهارات خود گفت: در این مسیر امید چندانی به دستگاه‌های رسمی نیست، زیرا معتقدم آن‌ها خیلی بسته و اداری به موضوعات نگاه و بسیار بسته و محافظه کارانه عمل می‌کنند. صدا و سیما هم که رسما به کاسبی افتاده است. اگر کاری در این حوزه انجام شود به واسطه همین تشکل‌های کوچکی است که خود شاعران درست کرده اند. مگر از این تشکیلات کوچک کاری بر بیاد؛ اگر نه امیدی به تشکیلات بزرگ نیست.
ارسال نظر
پرونده ها
